Als je vraagt wat de kerk nu eigenlijk echt is, dan moet je soms geholpen worden om al het overbodige weg te laten. Wat zou je dan overhouden? Jan Wolsheimer, voorganger van CAMA Parousia te Woerden, gaat in dit gastblog daar op in.

Er is veel kerk wat eigenlijk geen kerk hoort te zijn. In de huidige crisis in de Nederlandse kerken moeten we leren om datgene weg te bikken wat geen kerk is. Wat zou er dan overblijven? Ik denk aan zoiets:

1. Zorg, aandacht en liefde – zoals in een gezin

Volgens de bijbel gaat het in de kerk om elkaar liefhebben – zoals in een gezond gezin.

Vaak proberen we mensen te trekken met een heleboel andere dingen dan liefde. Maar een gave band, geweldige kinderprogramma’s, goede sprekers of een prachtig kerkgebouw zullen nooit echt mensen naar Jezus trekken. Als we een liefdevolle familie van gelovigen zijn, zegt Jezus dat de mensen zullen weten dat we zijn discipelen zijn (Johannes 13:35). Ze willen graag bij die familie horen.

In een gezin, wordt niemand buitengesloten. De behoeften van alle personen moeten worden verzorgd (Handelingen 4:32-34.) De familie zelf zorgt voor haar leden. Ze deelt met iedereen die dat nodig heeft. Geen van de spullen die we bezitten is trouwens echt van ons! Deze liefde is aantrekkelijk.

2. Een ‘gathering’

Zou het niet geweldig zijn om deel uit te maken van een groep mensen die niet in beslag genomen wordt door de stijl van aanbiddingsmuziek of de preek van de week? In plaats daarvan lezen we sámen de bijbel, bidden we sámen, breken we het brood met elkáár en genieten we van elkáárs gezelschap terwijl we soms met elkáár muziek maken en zingen. Ze hoorden bij de eerste kerk (Handelingen 2:42) en ze staan centraal in onze bijeenkomsten.

Onderwijs
We lezen elke week thuis dezelfde bijbelgedeeltes en die bespreken we dan met elkaar als we samenkomen. Deze vorm laat ruimte voor iedereen om te participeren of vragen te stellen.

In huizen of cafe’s
We ontmoeten elkaar in huizen of in cafe’s in een intieme setting waar we alle aanwezigen kunnen leren kennen om ervoor te zorgen dat naar iedereen wordt omgekeken. We investeren in elkaar en niet in dure gebouwen.

3. Een missie

Jezus heeft zijn volgelingen geroepen om getuigen van Hem te zijn (Handelingen 1:8) en zijn Koninkrijk op deze aarde vorm te geven (Matteüs 13:33). In veel vormen van de kerk zijn we gewend om vrienden mee te vragen naar de kerkdienst zodat de predikant hen kan vertellen over Jezus. Dit is niet de taak van de predikant, maar dit is de missie van alle gelovigen (Matteüs 28:19-20).

Het terrein waar we van Jezus getuigen is onze natuurlijke leefomgeving: school, kantoor, sportclub, fitnesszaal, cafe’s en theaters. Kortom; overal waar we ons bevinden willen we licht voor deze wereld zijn (Matteüs 5:16, Filippenzen 1:27-30). In onze oude ervaringen van kerkzijn konden we eenvoudigweg kerkdiensten bezoeken en maakten we ons niet druk om het ontwikkelen van leerlingen. Deze vorm van kerkzijn is afhankelijk van nieuw-gelovigen die onderdeel worden van de kerk zodat ze opgeleid kunnen worden om de kerk te helpen groeien met andere nieuw- gelovigen.

4. Ontwikkeling

In de vormen van kerk waar we aan gewend zijn, draait 20% van de mensen op voor 80% van het werk. Het gevolg is dat er vaak emotionele oproepen voor nodig zijn om mensen in beweging te zetten. Er is veel werk voor nodig om het ‘programma’ elke week te draaien en dat gaat vaak ten koste van de relatie’s in de kerk.

In kleinere en andere vormen van de kerk is iedereen participant waardoor er geen ruimte is voor overbelasting, maar voor samen dragen. Of zoals iemand spitsvondig opmerkte: “Als je niet in beweging wilt komen, hebben we je hier niet nodig”. Iedereen draagt bij aan het welzijn van allen. Leiders moeten verder worden ontwikkeld, want de groep is zich voortdurend aan het voorbereiden om zich te vermenigvuldigen en andere groepen te helpen ontstaan.

Net als van kinderen wordt verwacht dat zij opgroeien en het ouderlijk huis verlaten, worden alle betrokkenen voorbereid om op eigen (geestelijke) benen te staan (Hebreeën 5:11-14).

REAGEER: wat zou jij willen veranderen aan de kerk, of liever gezegd, het ‘kerk-zijn’?