Weet je waar het over gaat als ik het over de drie-eenheid heb? De meeste christenen geloven in een drie-enige God. Maar wie is die drie-enige God eigenlijk? In de praktijk zie ik dat veel christenen geloven in God de Vader, God de Zoon en God de heilige Schrift. Je leest het goed ja: God de heilige Schrift. Terwijl we zouden moeten geloven in God de heilige Geest.

Ik neem je mee in wat gedachten langs zakelijke orthodoxie en charismatisch ongemak naar mijn verlangen en geloof in de heilige Geest van God.

Magere orthodoxe overtuiging

Geloven in de Bijbel is toch veel concreter dan geloven in de soms zo moeilijk te duiden God de heilige Geest? Nu komt het ongemak rondom geloven in de heilige Geest ook wel ergens vandaan hoor. De orthodoxe hoek ziet de heilige Geest vooral als dogma. Hij is, samen met de Vader en de Zoon ook de eeuwige God. Maar Hij is ook de onzichtbare kracht die het geloof voor mij mogelijk maakt. Dat is tenminste ongeveer wat in de Heidelbergse Catechismus wordt genoemd.

Vraag: Wat gelooft gij van den Heiligen Geest? Antwoord: Eerstelijk, dat Hij te zamen met den Vader en den Zoon waarachtigen eeuwig God is. Ten andere, dat Hij ook mij gegeven is , opdat Hij mij door een waar geloof Christus en al zijn weldaden deelachtig make , mij trooste , en bij mij eeuwiglijk blijve. (bron)

Dus ja, wat moet je nu met de heilige Geest als dit alles is wat je van hem of over hem gelooft.

Charismatisch ongemak

De charismatische hoek maakt het er vaak niet echt gemakkelijker op.

** diepe zucht **

Want als het daar over de heilige Geest gaat dan krijg je soms wel vreemde ideeën. Mensen gaan zuchten en steunen, brabbelen in een soort kleuterpraat, hebben opeens briljante ingevingen, zeggen openbaringen en visioenen te hebben. Er wordt gesproken over wonderen en tekenen, over uitingen van de Geest.

O ja, en dan heb je ook nog zoiets als ‘het ontvangen van de Geest’. Hoe zit dat nu eigenlijk? Want sommigen zeggen dat de Geest komt zodra je tot geloof komt, anderen dat er een bijzondere ervaring voor nodig is.

Eerlijk gezegd ben ik veel rariteiten tegengekomen. Want onder het idee van ‘remmen los, geef je over aan de Geest’ gaan echt veel zwakke zielen op twee wielen de bocht door richting een of andere freak-show.

De Geest als ‘bekende onbekende’

In welke kerk ik ook kom, eigenlijk ieder smaakje, de heilige Geest is de “bekende onbekende“. Het geloof en vertrouwen in de Geest van God wordt meestal weinig besproken. Omdat het niet zo concreet is. Óf omdat er gedoe is gekomen doordat sommigen zich overgaven aan de ‘uitingen van de Geest’. Wat die ook moge zijn.

En als we zeggen dat Gods Geest ons heeft geleidt dan denken veel “ja ja, dat zal wel”.

Denk alleen al aan bijvoorbeeld het proces rondom de benoeming van een paus. Er wordt gezegd dat in vertrouwen op de leiding van de heilige Geest een nieuwe paus wordt gekozen. Maar ja, het zijn uiteindelijk allemaal mannen die zelf een keuze maken. Toch? Dus ja, wat is dan die heilige Geest eigenlijk? En hoe werkt dat dat eigenlijk met inspiratie en leiding.

De Bijbel is concreet, maar de Geest?

Ik denk dat het in de praktijk daarom ook gemakkelijker is om te geloven in de heilige Schrift. Het is een eenvoudige uitkomst. Want als de Bijbel iets zegt, dan zal het zo zijn. Dat is verifieerbaar. (Al zal dat in de praktijk ook nog ingewikkeld blijken. Want is jouw interpretatie nu wel de juiste?)

Misschien is het onze calvinistische aard die het lastig vindt om daadwerkelijk te geloven in de heilige Geest. Niet zozeer in het feit of de heilige Geest er is. Dat is een dogmatische overtuiging die ik prima kan bespreken en beargumenteren. Maar geloof in de zin van vertrouwen op de heilige Geest, je laten leiden door de Geest, afhankelijk zijn van de Geest van God.

Ja, het is ook mijn calvinistische aard, hoe vervelend ik het ook vind om dat toe te geven.

De Bijbel is God niet

Waar wil ik naartoe met dit verhaal?

Ik kom erachter dat ik meer geloof in de Bijbel dan in de Geest. Bijbelwetenschap, exegese, het is hanteerbaar. Maar de Geest van God? Beter gezegd God de Geest? Ja, ik geloof in de God de heilige Geest. Dat hij op de gelovigen kwam om hier te blijven. Te beginnen bij Pinksteren.

Ik kom er ook achter dat ik van de Bijbel ook een God heb gemaakt. Echter, dan maak ik teveel van de heilige Schrift. De Bijbel is God niet. Ik kan er God door leren kennen. Ik kan ontdekken wat God deed door de wereldgeschiedenis heen. Ik ontdek zijn karakter. Ik ervaar dat sommige teksten wel heel opvallend op het juiste moment helder voor de geest komen, of dat je een verhaal leest die wel heel bijzonder antwoord lijkt te geven op de situatie waar je in zit.

Maar het is God niet.

Ik geloof niet in “God de heilige Schrift”.

Maar wel in de heilige Geest.

God de Geest gezocht

Maar ook hierin blijf ik een echte godzoeker. Want… ik wil hem echt leren kennen.

Ik wil God de Geest leren kennen… Als een adem die leven en levenslust blaast in mijn bestaan. Als een inspiratie die mijn gedachten helder maakt. Als een licht die me voorgaat op de weg die ik ben ingeslagen. Als een zachte innerlijke stem die me helpt om God de Vader en God de Zoon te horen en begrijpen als ze vanuit hun dimensie spreken. Als een danspartner waar ik me veilig bij voel om me helemaal te geven. Als een creatieve bron om te scheppen, om nieuwe ideeën op te doen. Als een warme gloed van liefde en ontferming die me uiteindelijk mens maakt. Als een genezende kracht die innerlijke wonden geneest. Als mede-wandelaar door het leven.

Ja, ik geloof in de heilige Geest.

En ik wil hem leren kennen. Ontdaan van alle verkeerde ideeën, verwrongen verwachtingen, rariteiten en valse dogma’s.

Zou het kunnen?