Deze week luisterde ik naar een interessant college van Dirk de Wachter, psycholoog uit Leuven die zich ook wel ‘de verdrietdokter’ noemt. Mooi gevonden trouwens, want er is ook veel verdriet. Hij schreef het boek ‘borderline times’ en vraagt zich er af of we überhaupt nog wel ongelukkig kunnen zijn.

https://www.youtube.com/watch?v=DHObS456mh8

Een deel van deze trend koppelt hij aan het wegvallen van hoop voor de toekomst. De toekomst ná de dood. Een toekomst die je het paradijs noemt. Als we niet meer geloven, dan moet nu alles perfect zijn. Straks is er namelijk niets meer te halen. We moeten nu gelukkig zijn. We moeten nu heel erg gelukkig zijn.

Het doel van het leven is niet om gelukkig te zijn! ~ Dirk de Wachter

‘t Is hier een tranendal

Wat zijn eigenlijk overtuigingen die gelovigen hebben? Het gaat dan over dingen als ‘hoop voor de toekomst’, ‘eeuwig leven’ en al die dingen meer. Een veel gehoorde uitspraak is bijvoorbeeld iets als:

Ik weet dat alles hier tijdelijk is en straks, in de hemel, is alles voor eeuwig.

Veel christenen leggen de hoop ook uitsluitend in de toekomst neer. Hier is het een tranendal, hier is het ellendig, hier zal alles stuk gaan. Maar later, in de hemel, daar zal alles goed zijn.

Het jammere van deze visie is dat het Evangelie, het Goede Nieuws, slechts een uitwerking heeft op iets wat we hier niet mee zullen maken. We zullen het pas zien in de hemel. Wat dat dan ook moge zijn.

Naar mijn gevoel heeft de Goede Boodschap van Jezus Christus wel degelijk grote uitwerking in het leven hier. Het is de uitwerking van Gods liefde voor de wereld. Het is het leven van herstel, van heelheid, van dingen die weer zijn gerepareerd. Mens kunnen zijn in Gods (gezonde) balans. Daar is geluk voor nodig.

Alleen maar voorspoed?

Alleen, ook in geloof kan je dezelfde fout maken die Dirk de Wachter aanwijst. Want als de geloofsovertuiging vooral gaat over het hier en het nu, het geluk en de voorspoed nu (of in ieder geval in afzienbare tijd) dan slaan we net zo de plank mis. In het leven gaat niet alles goed, er gaan dingen mis, soms zit het tegen, en dat is ook niet erg. We moeten er wat mee leren omgaan. Net zoals ontzettende blijdschap.

Verdriet hoort bij het leven. Ongelukkig zijn is niet zo erg. Een tijd van worstelen is blijkbaar logisch voor God-volgers als ik de Bijbel lees (zoals bijvoorbeeld de Psalmen die bol staan van somberheid en blijdschap).

Goed Nieuws in het midden ontdekken

Misschien is het wel ergens in dat midden dat er veel Goed Nieuws te ontdekken valt. Het midden van enerzijds “straks in de hemel is alles goed” en anderzijds “alles zal je hier voorspoedig gaan“. Het midden tussen “ik kijk ernaar uit om altijd bij God te zijn” en “midden in de wereld staan“. Het midden tussen “hoop voor de toekomst” en “hoop voor het nu“. Het midden tussen genieten van Gods liefde voor jou en je bezeren aan de wereld waarin je leeft.

…

We hebben een ongelofelijk Goede Boodschap waarin nog veel te ontdekken is. De boodschap van Jezus Christus en zijn sterven aan het kruis. Wat is de impact van zijn leven, lijden, sterven en opstanding? Ik geloof dat we er nog maar weinig van hebben ontdekt. Gelovigen zouden als bakens van hoop midden in de wereld moeten staan. Geloofscommunities als bakens van hoop en liefde in een wereld waar God zo ontzettend veel van zegt te houden. Toch?

“Want God had de wereld zo lief dat hij zijn enige Zoon heeft gegeven…” (Johannes 3 vers 16)

Goed Nieuws in verdriet en ongeluk. Misschien juist wel. Niet de pijn ontvluchten. Maar bijvoorbeeld vrede die het verstand te boven gaat ontdekken.

Er is nog zoveel te ontdekken.

Juist ook precies midden tussen alle uitersten.