In de kerk wordt nogal wat gediscussieerd. Soms, regelmatig tot vaak is het vermoeiend en trekt het de energie weg. Een oplossing is om nieuwe vragen te gaan stellen. Andere vragen. De vragen die fundamenteler zijn, belangrijker, relevanter. Zomaar eens wat voorbeelden:

In plaats van de soms onverkwikkelijke discussie over wel of geen band in een kerkdienst, welke liedbundel er moet worden gebruikt, hoe hard de muziek kan en hoeveel liedjes je zou moeten zingen tijdens een dienst zouden we misschien beter de vraag kunnen stellen:

Waarom zingen we eigenlijk liedjes tijdens een kerkdienst?

In plaats van de kerk in verdeeldheid brengen over de juiste visie over Israel, eindtijd, profetie of welk (sub)thema ook zouden we misschien beter de vraag kunnen stellen:

Hoe kunnen we leven vol van de liefde waar Jezus zo naar verlangde?

In plaats van zitten millimeteren over of we wel of niet de tienden moeten geven of dat het misschien wel offeren moet zijn en of dat geld dan naar de eigen kerk moet gaan of daarbuiten, zouden we misschien beter de vraag kunnen stellen:

Waar kan ik in liefde en ruimhartig het goede dat ik van God ontvangen heb doorgeven?

In plaats van het verketteren van mensen die een bepaalde visie hebben over een 6 daagse schepping of een door God begeleide evolutie zouden we beter andere vragen kunnen stellen:

Op welke manier zou God hebben bedoeld dat het leven vorm zou moeten krijgen en hoe zou een schepper willen dat zijn schepping verzorgd zou moeten worden.

En misschien is het sowieso handig om voor we discussiëren over wat dan ook (zoals bijvoorbeeld het laatste boek dat je hebt gelezen of de laatste lezing die heb gevolgd of laatste bijbelstudie die je hebt gevolg) om te bedenken:

Namens wie denk ik eigenlijk te spreken? Of moet ik misschien maar mijn mond houden?

Heb jij misschien ook nog ‘andere vragen’?