Al een paar jaar loopt de actie Hart van Pasen waarbij een prachtige film wordt beschikbaar gemaakt die mensen kunnen gebruiken om het Goede Nieuws op een mooie manier door te geven. Dit jaar schreef ik een kort verhaal bij de film. Het verhaal van Vlinderups:

Vlinderups

Er is niets aan de rups dat ook maar doet denken aan de prachtige, kleurrijke vlinder die hij, als het allemaal goed gaat, zal gaan worden.

Ik noem em maar vlinderups. Want het ene moment ziet hij eruit als een rups, het ander moment als een vlinder. Maar als ‘ie een naam heeft, dan heet hij nog steeds hetzelfde. Als rups. En als vlinder. Vlinderups begint zijn leven als een rups. Wandelt rond in zijn heerlijk groene wereld. En alles in zijn reis door de bladeren en takken is erop gericht dat hij klaar is voor die grote transformatie. Maar hij is er zich niet eens van bewust.

Heb je wel eens in een vlindertuin rondgelopen? Ik vind het bijzonder. Als je er rond loopt vraag je je af of er wel ‘gewone’ vlinders bestaan. En hier in de vlindertuin zijn ze helemaal prachtig. Grote, kleurrijke vlinders. In een kast in een hoek van de vlindertuin kruipen dikke rupsen rond. Er hangen ook coconnetjes, de holletjes die rupsen om zich heen breien. Het voelt als een kast met dode beestjes. Het lijkt er serieus op dat ze dood en levenloos zijn. Maar diep weggestopt, onzichtbaar voor de anderen, veranderen de schepseltjes tot een compleet nieuw wezen.

Adembenemend is het moment dat vlinderups weer tot leven lijkt te komen. Het moment dat vlinderups, waarschijnlijk tot zijn eigen verbazing, andere instincten boven voelt komen en – letterlijk – de vleugels uit wilt slaan. Vlinderups, die tussen oud en nieuw worstelt, heeft een pittige worsteling nodig om los te komen. En omdat het er zo zielig en kwetsbaar uitziet heb je al snel de neiging om een pincet te pakken, of een schaartje, om de cocon open te maken, zodat vlinderups er gemakkelijker uit kan kruipen en zijn vleugels uit kan slaan.

“Als je nu gaat proberen te helpen, dan heb je grote kans dat ‘ie dood gaat” zegt een van de biologen. O, dat wist ik niet. Het ziet eruit of het nooit zal gaan lukken. “Als je nu gaat helpen zullen de spiertjes van de vlinderups niet sterk genoeg worden om zijn vleugels uit te slaan. De worsteling is nodig om te trainen voor de nieuwe fase van zijn leven.”

…

Vind je het vreemd dat vlinderups me laat denken over Jezus? Hij was bijzonder. Maar niet per se zo bijzonder dat de mensen om hem heen direct God in hem herkenden. Hij deed je wel aan mooie en andere dingen denken met al die bijzondere dingen die hij deed. Hij was een bijzonder mens.

Ook zijn reis door het leven was de voorbereiding op een grote transformatie. Minstens zo’n verandering als bij vlinderups. Maar zijn naam blijft wel hetzelfde. De mensen kenden hem als Jezus want zo hebben zijn ouders en zijn vrienden hem ook altijd genoemd. Deze Jezus werd gedood en begraven. Netjes weggestopt, ingewikkeld in dodendoeken en neergelegd in een stille graftombe. En terwijl hij, onzichtbaar voor iedereen, onbegrepen wat er nu precies gebeurde, veranderde van rups naar vlinder, dachten zijn vrienden dat hij dood was. Natuurlijk! Zo zag het er ook uit. Dood en begraven. Dat was behoorlijk definitief.

Zo zag het er uit.

De worsteling met het lijden, zijn sterven en zijn begrafenis… Jezus kon er niet bij worden geholpen. Hij moest dit alleen doen. Om in de diepe duisternis uiteindelijk te worden veranderd in een nieuwe, glorieuze verschijning waar niemand van had kunnen dromen. Niemand had het zich kunnen voorstellen.

…

In de ochtendgloren fladdert een vlinder in de tuin. Hij is zijn vleugels nog wat aan het opwarmen. Zijn cocon heeft hij nu voorgoed verlaten. Er kruipen in de ochtenddauw al wat slaperige rupsjes in de tuin rond en kijken verbaasd naar de voorbij fladderende vlinder. Niets in hen denkt ook maar aan de mogelijkheid dat ze ooit ook hun vleugels uit zullen slaan.

Het is trouwens de eerste paasdag. Nog iemand heeft zijn vleugels uitgeslagen en wandelt rond in de tuin. Hij is een heel nieuw leven ingestapt. De koelte van de graftombe heeft hij verlaten. Voorgoed. Niets zal meer hetzelfde zijn. Het nieuwe leven is begonnen.

En niemand die toekeek dacht ook maar aan de mogelijkheid dat ze ooit ook een nieuw leven in zullen stappen. Dat ze ooit zelf de koelte van een graf zullen uitstappen om nooit meer hetzelfde te zijn.

Tot die man gaat praten. Hij kent mij. En noemt mijn naam. Ik herken hem. Want het is nog steeds Jezus.

Wouter van der Toorn

Het vlinderCircus

Dit jaar heeft Hart van Pasen de film “Het VlinderCirsus” als product. Het is echt een bijzondere film met Nick Vujicic (de man zonder ledematen) in de hoofdrol.

“Circusleider Mendez van het Vlindercircus stuit op Will, een man zonder armen en benen, die als entertainment dient in een zogenaamde ‘freakshow’. Will is diepongelukkig en besluit stiekem mee te reizen met het circus van Mendez om zo te ontsnappen aan een leven als attractie…”

Check zelf de website HartvanPasen.nl voor meer informatie over de film en schaf deze aan om ook door te kunnen geven!