Achelse kluis

Dromen van eenheid

3 min leestijd

Ik zocht vooral rust. Maar ik zocht juist ook rust in Gods nabijheid. Maar waar ga je dan naar toe? Een gemiddelde (evangelische) kerkdienst kan behoorlijk vermoeiend zijn. Je moet namelijk altijd wat. Of het nu bidden, zingen of reageren is. Of een mening hebben…

Achelse kluis

De rust vond ik in de Achelse Kluis, een klooster op de grens tussen Nederland en België (lees mijn dagboek van toen: 1/2/3/4/5). Maar naast de rust vond ik er ook God. Ik vond God tijdens de gebedsmomenten. ‘s Morgens vroeg bij de Lauden (gebed bij het licht worden) in de kou in de winterkapel. En door de dag heen als onderbreking van de dag. ‘s Avonds tijdens de Completen (avondgebed) als alle lichten werden gedoofd en een paar oude monniken een lied zongen die niet uit onze wereld lijkt te komen.

In die week is een liedje erg veel gezongen: “Mogen allen één zijn, Vader…” (download .pdf) Misschien is dit wel de basis van het ervaren van God geweest. In de rust, in het gestage ritme van het klooster ervoer ik Gods vrede. En ik ervoer eenheid tussen verschillende generaties, culturen en tradities. Samen met een van de oude monniken heb ik lang doorgepraat over onze zorg voor de kerk. Voor de kerk die we zo lief hebben en waar we ons soms zoveel zorgen om maken.

https://www.youtube.com/watch?v=PaGYwfvsFFo

Daaraan terugdenkend droom ik van eenheid. Eenheid die gebaseerd is op liefde en respect. Eenheid in de hoofdzaken. Veelkleurigheid in al die bijzaken. Één in het geloof in Jezus. Één in de liefde van God. Één in de liefde voor de kerk.

“Een lichaam is een eenheid die uit vele delen bestaat; ondanks hun veelheid vormen al die delen samen één lichaam. Zo is het ook met het lichaam van Christus.” (1 Korintiërs 12 vers 12)

Naast de eenheid in de hoofdzaken is er alle ruimte voor veelkleurigheid. Ook in liturgische voorkeuren, in kerkcultuur, in smaak, in kleur, in tijd, in organisatie… Het zou mooi zijn als er meer eenheid is tussen kerken. Maar ook meer ruimte is in kerken voor deze veelkleurigheid. Voor je het weet wordt een kerk een grijze brij van gelijk-gestemde maar vooral van gelijk-gedragende mensen. Dat lijkt misschien wel zo veilig, maar het maakt dat de kerk een gesloten bastion wordt waarin iedere afwijking wordt geelimineerd. Laat staan dat anderen zich eenvoudig kunnen invoegen.

“Laat hen allen één zijn, Vader. Zoals u in mij bent en ik in u, laat hen zo ook in ons zijn, opdat de wereld gelooft dat u mij hebt gezonden.” (Johannes 17 vers 21)

Niet voor niets is het laatste gebed van Jezus het gebed om eenheid. Geen droom voor een effectieve beweging. Maar om eenheid.

Waardeer je dit artikel? Overweeg een kleine donatie. Voor een volgend kopje koffie tijdens het schrijven bijvoorbeeld.

PS: zie je een schrijfvoutje? Mail me ff!

Bedrag € -