Heb je toevallig de film Inside Our van Pixar gezien? Het is een van die films die eigenlijk iedereen zou moeten hebben gezien. Ouders om hun kinderen te begrijpen, maar ook zichzelf. Kinderen, om wat inzicht te krijgen hoe emoties werken. Predikanten, jeugdwerkers, opa’s en oma’s… In de film volg je Riley, een meisje van 11 jaar oud dat gaat verhuizen.

Nou ja, eigenlijk gaat Inside Out niet zozeer over het meisje, maar vooral over de emoties in haar (in haar hoofd?) die bepalen hoe ze reageert. De emoties (angst, blijdschap, woede, afkeer en verdriet) zijn in de film vijf kleine wezentjes in haar die in een soort Star Trek cockpit alle reacties bepalen..

Het grote verschil tussen het begin en het einde van film is dat Riley aan het begin wordt bepaald door de dynamiek tussen de vijf basis emoties. Waar het begin vooral gaat over het grote verschil gaat tussen de emoties, daar eindigt de film met de ontdekking dat emoties misschien juist erg goed samengaan. Zo gaat blijdschap misschien juist erg goed samen met verdriet…

Is dat misschien ook niet zo met geloof? Dat het allemaal minder te scheiden valt? Het is niet alleen naar succes, alles alleen maar gericht op blijdschap. Het is niet simpelweg wet of genade, hemel of hel, in of uit. Misschien is het begin van geloof wel op deze manier eenvoudig als je start. En misschien is het ook prima als het begin ook gewoon zwart-wit is, redelijk strikt gescheiden. Maar als je wat verder komt blijkt het leven niet zo op te delen in eenvoudige systemen en zijn de dingen niet meer absoluut. Bestaat er eigenlijk wel blijdschap zonder verdriet? En welke andere, nieuwe emoties komen er niet om de hoek kijken waarvan je niet kon voorstellen dat ze samen konden gaan maar een belangrijke kleuring geven aan het leven en geloof.

https://www.youtube.com/watch?v=t3z2lKNL8NM

Heb je de film nog niet gezien? Doen hoor!