Toen wij anderhalf jaar geleden in Doetinchem gingen wonen, wisten we dat we naar een echte stad gingen. Nu is het niet een enorme wereldstad, maar wel een stad met echte stadsproblemen. Ik kan je ondertussen een paar vaste hangplekken laten zien waar de dak- en thuislozen zich bevinden als het niet al te bar weer is buiten. De wijnflessen en bierblikjes die er in overvloed zijn maken het je ook gemakkelijk om deze plekken te vinden. De eerlijkheid gebied te zeggen dat ikzelf niet heel erg gewend aan een kerk die zijn hart opent voor de stad. Maar dat is wel wat hier in de stad en bij ons in de kerk (baptistengemeente) gebeurt. Eerder legde ik al uit wat er allemaal met het maaltijdproject in gang is gezet vanuit onze kerk. De kerk verandert. Omdat mensen veranderen. De kerk heeft een opdracht om juist het verschil te maken in de stad. De kerk van Jezus Christus  moet ook meer lijken op Hem. Veel christenen, ik incluis, zouden bijzonder onrustig kunnen worden van het gezelschap van Jezus. Hij had niet zo heel veel moeite met het uitschot, met de mensen die in de marge van de samenleving zich bevonden, mensen die waren uitgesloten van sociale contacten. Een kerk die op Jezus gaat lijken, gaat doen zoals Hij deed. Een warm hart voor mensen die zich in de marge van de samenleving bevinden, mensen die zijn uitgesloten van sociale contacten, uitschot…

Als de kerk vasthoudt aan deze opdracht, dus je bubbelbad verlaten om er voor anderen te zijn, dan zal de stad het hart van Jezus zien. Door je kerk heen. Door de mensen uit je kerk heen. Het is de start van een mooi avontuur!