Vanmorgen was mijn vriend Feiko (voorganger Christengemeente Doetinchem) te gast bij ons in de dienst. Mooi. Want het is meer dan alleen maar een mooi plaatje waarin kerken “preekstoel-ruil” doen. Het is iets dat blijkbaar ook op het juiste moment gebeurt. We zijn goede vrienden. En tegelijkertijd hebben we samen een plek in dezelfde stad. Je hoeft volgens mij geen profeet te zijn om te snappen dat het krachtig is om als een eenheid naast elkaar te staan. De impact van de kerk in een stad hangt niet af van een strak plan. Maar wel van onderlinge liefde.

Aan jullie liefde voor elkaar zal iedereen zien dat jullie mijn leerlingen zijn.’ Johannes 13:35

Een goede stimulans is wel dat we elkaar eens in de maand als voorgangers / leiders / dominees ontmoeten. Dat is erg goed en bestaat in onze stad al jaren. Het blijk uniek te zijn. Maar hoe komt het dat zoveel kerken denken dat zij de enige zijn die er zijn? De muren mogen best neer worden gehaald. Ik ben erg benieuwd naar wat er gaat komen. Prima als de charismatische vrienden ons leren dansen, en prima als wij hen leren om nog steviger op het Woord van God te bouwen. Misschien moeten er nog een paar vrienden bij. Een soort “de drie musketiers”. Ik zeg: laat maar komen :)

Eenheid hoort voor Jezus bij het hart van wie Hij is. Het is een van de (weinige) opdrachten die Hij achterliet. Het is gewoon wie Hij is, en wat Hij liet zien van Gods karakter. Ik geloof dat God veel meer en krachtig zichtbaar wordt in een stad als kerken een worden. Niet zozeer in organisatie, maar vooral in het hart!

Laat hen allen één zijn, Vader. Zoals u in mij bent en ik in u, laat hen zo ook in ons zijn, opdat de wereld gelooft dat u mij hebt gezonden. (Johannes 17:21)