Als er een opdracht is die Jezus naliet aan zijn leerlingen, dan is het de opdracht om discipelen te maken. Hoe werkt dat eigenlijk in de hele dynamiek met sociale netwerken? Kunnen deze twee wel samengaan? Deze vraag is niet helemaal voor niets moet ik eerlijk zeggen, omdat de dynamiek van sociale netwerken niet 1-op-1 te combineren is met de dynamiek die hoort bij het proces van discipelschap, het volgen van Jezus.

Wat is discipelschap?

De opdracht van Jezus is duidelijk: “Ga dus op weg en maak alle volken tot mijn leerlingen, door hen te dopen in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest, 20 en hun te leren dat ze zich moeten houden aan alles wat ik jullie opgedragen heb.” (Mat. 28:19-20). De opdracht is (1) op weg gaan, (2) alle volken tot leerlingen van Jezus maken, (3) hen dopen en (4) leren houden aan de woorden en opdracht van Jezus. Dit is het totaalpakket van discipelschap. Het omvat alles. Het is dus anders als wat veel gedacht wordt onder de opdracht van Jezus: ga en vertel overal het Goede Nieuws.

Discipelschap gaat altijd door persoonlijk contact. God stuurde Zijn Zoon om bij ons te zijn (Joh. 1:14) en nu stuurt Jezus de leerlingen (Joh. 20:21-23). Persoonlijk… dat is dus een van de essenties van discipelschap.

Ik had als tiener een boekje over discipelschap. Dat leek meer op een mini-cursus over de basics van het christelijk geloof en het christelijke leven. Wat mij betreft kan het bijdragen aan het volgen van Jezus, maar je mist de essentie van de persoonlijke connectie.

 

Discipelschap in Facebook tijd?

Kijk, de sociale netwerken zijn niet meer weg te denken uit onze maatschappij. Het zit bij veel in het gewone dagritme om alles even te checken, even bij te kletsen, even een berichtje te sturen. Nu kan je zeggen dat de sociale netwerken eraan bijdragen dat minder samenhang is in de maatschappij. Of is het wellicht een nieuwe manier waarop connecties worden gemaakt en onderhouden? Want… de essentie is bij sociale netwerken in veel gevallen echt aanwezig: de persoonlijke connectie.

Wellicht is Facebook voor veel kerken en voorgangers een uithangbord voor hun kerk en kerkelijke activiteiten. Dan is het vooral marketing van je kerk. Het is wat mij betreft het old-school-style-gebruik van Internet waarbij Internet een een-dimensionaal platform was. Dat past vaak goed bij kerken die in mijn beleving vooral de boodschap uitzenden. Wat nodig is is communicatie en connectie. En juist daarbij is de dynamiek van Facebook (of andere sociale netwerken) bijzonder behulpzaam.

 

Vluchtig

Aan de andere kant moet je ook bewust zijn van de vluchtigheid van het platform. Hoeveel vrienden heeft een gemiddelde student? Ik weet het niet precies, maar ik zie wel getallen variërend tussen 250 en 800 vrienden die vrij normaal zijn. Met niet al deze mensen heb je eenzelfde soort relatie. Met de een klets je meer online, deel je meer je leven als met anderen. Daarbij, je kan van een online platform niet verwachten dat het een hug kan vervangen, een schouderklopje, een diepgaand gesprek onder het genot van een glas cola en borrelnootjes.

Dus ja, je hebt je gewone real-life ontmoeting nodig. Dopen is wat lastig online. Delen van brood en wijn trouwens ook. Maar om nu te zeggen dat je vooral maar snel weg moet uit de online wereld, dat is te simpel gedacht. Sinds de opkomst van de sociale media heb ik meer contacten dan daarvoor en, vooral dat vind ik erg leuk, ik ben meer op de hoogte waar mensen mee bezig zijn. Wat denk je van een van de tieners uit de kerk die even post “ik vind mijn hele leven waardeloos…“. Een mooie aanleiding om eens extra aandacht te geven. Welke liedjes vinden ze leuk, waar maken ze zich zorgen om, met wie zijn ze vrienden?

 

Onderdeel van discipelschap

Mijn overtuiging is dat de sociale netwerken een waardevolle plek kunnen hebben in het proces van discipelschap. De online contactmomenten zijn wellicht vluchtiger, maar vaak ook wel gemakkelijker te arrangeren. Een afspraak maken na een persoonlijke chat is zo gemaakt. Daarbij, wat denk je van de momenten waarop Facebookers getuige zijn? Alleen al door specifieke Pagina’s te “liken” waarbij je aangeeft dat je iets leuk vindt, of iets waar je trots op bent. Een christelijke film, christelijke artiest, een speciale fanpage voor Jezus… Het is wellicht nieuwe style getuige zijn. Maar daarmee is het niet minder van waarde!

Oké, je kan misschien helpen om dit op een betere manier te doen. Ik zou zeggen, geef maar eens het goede voorbeeld. De meeste tieners hebben meer niet-christelijke vrienden dan vrienden uit de kerk. Het is voor hen iets minder ‘neutraal’ om een fijne christelijke update te posten. Zij willen er trots op zijn! Sommigen gooien dan een vette hip-hop-clip in hun tijdlijn, een ander zegt dat ie een gave jeugdavond heeft gehad. Nogmaals, dat is niet minder relevant. Wel anders. Maar daar moeten de niet-facebookers dan maar aan wennen…

 

Leer ze hetzelfde te doen

Misschien eerst even iets anders: niet alles wat anders is of anders gaat is slecht(er). Leer ervan. Moedig aan, luister. Niet gelijk oordelen. Dat heb ik teveel gehoord van vooral niet-internetters/niet-facebookers. De wens dat alles weer wordt als vroeger is niet van deze tijd :)

De essentie van discipelschap is dat je anderen weer leert wat jij hebt gedaan. Heb jij je leven geopend voor anderen? Heb jij anderen aangemoedigd? Was jij beschikbaar? Was jij een getuige? Wat je hebt gezaaid zal je ook oogsten. Je zult in discipelschap jezelf terugvinden in je discipelen.