20110911-211312.jpg

India reis – dag 7 – Downtown Calcutta

3 min leestijd

Ik weet niet of ik er goed aan doe om deze blog te schrijven. Hoe kan je alle emotie doorgeven? Dat vind ik erg lastig, eerlijk gezegd. Maar toch doe ik een poging, maar wel met het gevoel dat ik wel kan schrijven maar niet de diepte kan weergeven.

Hindoe tempel

Midden in downtown Calcutta staat een grote Hindoe tempel. Er hangt een vreemde sfeer. Mensen lijken hier maar weinig waard. Veel bedelaars, veel armoede. En in de tempel hangt een agressieve sfeer. Je kijkt naar de ogen van de mensen en het is wild, leeg, onrustig. In de tempel wordt een vrouwelijke god aanbeden die je moet beschermen. Ze is echter een kwaadaardige godheid. Waarom aanbidden mensen zoiets? Dagelijks wordt er geofferd. Dit is het rijk van de duisternis. Ik was blij er weer weg te zijn. De sfeer is er beklemmend. Uitzichtloos. Leeg. Rommelig. Doelloos.

Huis van de stervenden

Buiten op het plein liggen her en der mensen. Te slapen, ziek te zijn, gedumpt wellicht, tussen de honden die er ook rondstruinen. Op de hoek, direct naast de tempel, is het huis voor de stervenden. Op dit moment wordt het verbouwd, dus kunnen we er niet naar binnen.

Weeshuis

Wat denk je als een schattig jongetje van een jaar of drie je om de hals vliegt? Donkere ogen kijken je aan en de armen worden stevige om je heen geklemd. Mijn eerste gedachte was: dit is heel mooi. Een jochie dat je zo zou meenemen. Wat doet dit joch in een weeshuis? Wie heeft hem achtergelaten. En had hij nog wel geleefd als hij niet zijn plek had gevonden in het weeshuis?

Zo vastgeklemd als hij mij had, zo zag ik een paar minuten later dat hetzelfde gebeurde bij een ander. Deze jongen hecht zich aan niemand. Zoekt naar affectie, naar liefde. Hij is van niemand… Het doet me zeer. Ik ben na 20 minuten weer weg, leuk met hem gespeeld. Ik zwaai en ben weg. Hij heeft al geen oog meer voor me. Geliefd door God, dat is een ding dat zeker is.

Een etage hoger zijn de gehandicapten. Verminkt, spastisch, blind, verstandelijk gehandicapt. Dit is nog lastiger. Je kan bijna geen contact maken. Uiteindelijk ben ik bij een spastische jongen die ligt op een soort mat die je ook bij gymzalen hebt. Hij is onrustig. Ik heb deze jongen omhelst, gepoogd contact te krijgen. Toen hij eindelijk rustig was moesten we weg… Dag lieve jongen, ik bid dat God altijd mensen zal sturen die van je houden en voor je zorgen.

Waar is Jezus?

Jezus zegt: alles wat je voor de minste hebt gedaan heb je voor mij gedaan. Hij moet hier dus zijn. Maar waar? En hoe dan? Dat vind ik lastig. Theoretisch snap ik het. Dit zijn geliefde kinderen van God. Hou van hen, dan hou je van mij… Dat is wat Jezus zegt. Maar in mijn ziel snap ik het niet. Daar moet ik nog lang over doordenken,

Wil je reageren?? Heel graag! Het helpt mij.

Waardeer je dit artikel? Overweeg een kleine donatie. Voor een volgend kopje koffie tijdens het schrijven bijvoorbeeld.

PS: zie je een schrijfvoutje? Mail me ff!

Bedrag € -