Vond ik gisteren al lastig te verwoorden, vandaag gaat het me zeker niet lukken om recht te doen aan wat ik heb gezien, gevoeld, geroken. Wederom maar een poging.

Bezoek aan het project

We zijn te gast bij het Compassion project die wordt gerund door het Leger des Heils. Ze zijn een van de langst lopende projecten van Compassion. We krijgen, zoals altijd, een warm en vrolijk welkom door de kinderen. Rajesh valt wat uit de toon. Hij is de jongen die we sponsoren. Een leuke gast van 17, zou perfect passen in de tienergroep van de gemeente. Ik piep uit de groep weg om eens lekker persoonlijk te praten. Hij spreekt beperkt Engels, dus is er een vertaler bij die alles vertaald naar het Bengaals.

Rajesh

In een klein computer lokaaltje, precies naast het naai lokaaltje, gaan we zitten. Stel je niet teveel voor bij lokaaltje, maar er staan vier computers, zonder internet, netjes ingepakt in stoffen hoezen, draaiend op Windows XP. Rajesh vertelt dat hij computer engineer wil worden. Leuk, hoe kan het worden uitgezocht! We hebben gelijk iets om over te praten. Zijn echte droom is echter om Cricket speler te worden in het nationale team. En winnen van Pakistan natuurlijk, want op cricket gebied (en volgens mij meer gebieden) zijn India en Pakistan aartsrivalen. Zijn vrienden hadden me al verteld dat Rajesh echt goed is, de beste met cricket in de groep. Hier in India is het trouwens de grootste sport, zeg maar wat voetbal in Nederland is.

We hebben gezellig geluncht. Erg leuk was het om na de lunch een half uurtje te multi-pongen, een grappig spelletje op de iPad. Lekker fanatiek is deze gast. Ik vind em echt leuk. De rest van de middag is voor home-visit, bezoek thuis van een sponsorkind. Ik ga naar Rajesh thuis. Hij woont twee hoekjes om vanaf het project. Volgens mij kan je nauwelijks dichterbij wonen.

Bezoek aan het huis

Nou ja, huis… Het is een steegje waar je niet eens naast elkaar kan staan. Ik begroet de moeder, zussen en broers van Rajesh en denk door te lopen naar hun huis. We zijn er al. En dit geloofde ik niet. Een hok van ongeveer 2,5 bij 1,5. Twee naast elkaar. Hij leeft er met zijn familie. Zijn oudste broer woont in de tweede kamer, samen met zijn vrouw en baby. Elf mensen leven hier. Mijn fiets staat thuis serieus op een beter plek.

Multi-pongen

Rajesh slaapt meestal buiten op een bed. Nou ja, bed, eerlijk gezegd een plank met een stukje overtollig vloerbedekking. Ik ben er, letterlijk sprakeloos, met hem gaan zitten. Ik heb een paar minuten vol verbazing deze situatie op mij in laten werken. Ik krijg het niet bij elkaar dat die leuke, fanatieke jongen waar in zojuist mee zat te multi-pongen, hier in de meest extreme armoede woont die ik ooit heb gezien.

Tranen

Een man hoort geen tranen te hebben. Ik kan ze niet verbergen. Waarom zijn er prachtige schepselen van God gevangen in de vloek van armoede? Ik vond mijn cadeautjes die ik had meegenomen uit Nederland een beetje lullig. Weet je, alleen al het tasje waarin ik het heb meegenomen is mooier dan alles wat je hier kan vinden.

Daar, op zijn plank, heb ik voor hem gebeden. Jezus moet ook hier zijn. Is er zoiets als tranen van God? Ja toch? Dit gaat God toch ongelofelijk aan het hart? Dan huil ik maar even de tranen van Vader God. Met mijn gevoel weet ik nog even geen weg. Geen idee wanneer dat wel gaat komen.

Morgen krijgt Rajesh een cricket set van mij. Kost mij omgerekend €20,-. Het is het salaris hier van een maand of drie. Ik hoop dat zijn dromen gaan uitkomen.

Zou je een reactie kunnen achterlaten?