Dit is erg mooi, “The Scale of the Universe”. Ik kwam deze presentatie vandaag tegen op Twitter. Een indrukwekkend overzicht van de perspectieven van het universum. Ik kan er een beetje filosofisch van worden. Is het je wel eens opgevallen dat de micro-kosmos heel erg lijkt op de macro-kosmos. Het hele kleine op het hele grote. Alsof er een ritme zit in alles wat er is.

“Zie ik de hemel, het werk van uw vingers,
de maan en de sterren door u daar bevestigd,
wat is dan de sterveling dat u aan hem denkt,
het mensenkind dat u naar hem omziet?”
Psalm 8 vers 4-5

Op een of andere manier moet ik steeds aan deze tekst denken. Er bekruipt mij een gevoel van grootse kleinheid. Te klein, te groot. Wie kan dit allemaal in de hand houden? Begrijpen? Controleren? Wie het weet, die mag het zeggen.

Bron: directe link