Winterkapel Achelse Kluis

Dagboek van een deeltijdkluizenaar (5)

3 min leestijd

Winterkapel Achelse Kluis

Ik heb volgens mij wel lekker geslapen. Om 7:00 uur opgestaan, lekker gedoucht en daarna naar het ochtendgebed. Prima zo dit ritme: voor het ontbijt naar het gebed. ‘k Vraag me af hoe het nu eigenlijk komt dat het thuis niet zo gemakkelijk werkt. Blijkbaar heb ik het nodig om in het ritme van het klooster mee te gaan. Samen met de monniken.

Droge bruine boterhammen

Aan het ontbijt is het verder ook rustig verder wakker worden. Het moet stil. Prima. Niemand waar ik rekening mee moet houden. Tijdens het ontbijt wordt het langzaam licht. Het is een half uurtje mijmeren. Heerlijk. Het eten is sober. Ben je op vakantie lekker versie broodjes en croissants gewend, hier zijn het redelijk droge bruine boterhammen. Dat is veel boter om het goed eetbaar te houden. Je hoort mij niet klagen hoor. Wel zal ik blij zijn om weer lekker thuis vers brood te eten :)

Explosief materiaal

Het boek van N.T. Wright zet me erg aan het denken. Wat is het Koninkrijk van God? Wat is de hoop van de kerk? Wat is mijn hoop? Waar wachten we op? En hoe zit het met de terugkomst van Jezus. Ik zal je zeggen dat het explosief materiaal is voor mensen die vast zitten in een bepaald stramien van denken. Persoonlijk vind ik het heerlijk om mezelf te onderwerpen aan een stevige opschud beurt. Stof eruit en weer nadenken! Dit boek gaat voor mezelf zeker een vervolg hebben. 

Koude donkere gangen

Als laatste gebed doe ik mee aan de terts, het gebed om 9:00 uur. De laatste Psalm die we, op z’n Gregoriaans, zingen is Psalm 125. Ik wordt er vrolijk van. Het is namelijk de trouwtekst van Rianne en mij. Ik heb weer zin om naar huis te gaan… maar ik ben ook wat weemoedig. Het is goed hier. Iedere dag een paar keer het loopje door de koude en vaak donkere gangen, door de kerk, trapje op, gang door naar de kapel. En God is hier ook.

‘k Groet broeder Gaby extra. Mooie man. Hij moedigt aan om nooit op te geven! Want God is er altijd en de Geest zal me zeker ook terzijde staan. Nooit opgeven, ik zal het bovenaan mijn lijstje zetten. En vertrouwen op God, dat is het fundament van ons hele bestaan.

De poort uit

Bij het vertrek voelt het weg vreemd hoor. Met mijn koffertje richting de poort. Weer terug het gewone leven in. Ik ga ervoor. Maar hoop ook weer (over niet al te lange termijn) hier terug te komen.

PS: dit zijn mijn laatste dagboek notities van mijn retraite in de Achelse Kluis, een Benedictijner klooster op de grens van Nederland en België. Ik ben benieuwd of deze notities werden gewaardeerd door de lezers!

Waardeer je dit artikel? Overweeg een kleine donatie. Voor een volgend kopje koffie tijdens het schrijven bijvoorbeeld.

PS: zie je een schrijfvoutje? Mail me ff!

Bedrag € -

[yarpp]

3 Reacties
Nieuwste
Oudste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
eeuwigheid
eeuwigheid
12 jaren geleden

De Achelse Kluis. Heerlijk, mijn eerste klooster ever.

Wouter van der Toorn
Wouter van der Toorn
Antwoord aan  eeuwigheid
12 jaren geleden

Heb je goede ervaring met andere kloosters?? Ik vind de Achelse Kluis een verademing. Btw: Mogelijk is het gastenverblijf na dit jaar gesloten.

eeuwigheid
eeuwigheid
Antwoord aan  Wouter van der Toorn
12 jaren geleden

Ja, ik begreep al dat dat al langer speelt. Ik kom graag in de Benedictusberg. Prachtig klooster met hele mooie broeders. Nadeel: liturgie in het Latijn.