Je hoort het bij afscheidsspeeches maar weinig: Mannen die een leven lang gewerkt hebben en aan het eind van hun carrière snotterend toegeven dat ze meer aandacht aan hun werk hadden willen besteden en minder aan hun kinderen. Meer uren maken op het kantoor, een paar extra vergaderingen bij de sportvereniging, nóg een avondje collecteren voor dat goede doel en in het weekend nog even wat klussen doen bij die oom met twee linker handen. Op zich geen slechte activiteiten, maar op het moment dat het ten koste gaat van je eerste verantwoordelijkheden dan is het raadzaam je achter de oren te krabben.

PS: Dit is een gastblog van Lucas Reinds en werd eerst gepubliceerd op zijn Facebook-wall.

Potentiële foute plek

In de gemeente van Christus is het al vaak niet anders. Ook hier kan je je verliezen in activiteiten, klussen en relaties die op zich niet ‘fout’ zijn maar wel de potentie hebben een verkeerde plek in te nemen.

Vaders, maak uw kinderen niet verbitterd, maar vorm en vermaan hen bij het opvoeden zoals de Heer dat wil. (Efeze 6:4)

Het zal vast niet voor niets zijn dat Paulus de mannen van de gemeente Efeze deze woorden onder de neus wrijft. Op Wikipedia las ik over deze brief: “Er schijnt geen speciale aanleiding tot het schrijven van deze brief te zijn geweest, Paulus’ doel was niet polemisch; ook waren er geen grove foutieve leerstellingen in de gemeente gegroeid die hij probeerde te rectificeren. Het doel van de apostel is de “grondslag en het fundament van het gemeente-zijn uiteen te zetten”.” 

Als dit waar is, dan vrees ik dat het ‘verbitteren van kinderen’ blijkbaar een basisfout is die wij vaders al snel maken. Je hoeft dus niet in een of andere ‘zieke’ gemeente te zitten voordat je dit fenomeen ziet ontstaan.

Schrijnende verhalen

Ik hoorde laatst een studie waarin bekende christelijke schrijvers, zendelingen en theologen van weleer langs kwamen die fantastisch werk geleverd hebben, weergaloze boeken schreven, heerlijke liederen bedachten maar faalden als het ging om de verantwoordelijkheden die God hen in eerste instantie had gegeven naar hun vrouw en kinderen.

De verhalen waren schrijnend, maar waren -zoals de spreker benadrukte- in wezen van dezelfde aard als de foute ‘prioriteitenkeuzes’ die wij regelmatig maken. Het kan goed zijn dat de gevolgen nog niet zo ernstig zijn, maar daarom wil ik vooral de mannen in onze gemeente aanmoedigen om nog eens goed te kijken waar de prioriteiten liggen. Een goede manier om dit te checken is door je agenda en je bankrekening te analyseren; dan is binnen een kwartiertje wel helder waar jij je accenten legt.

Huur een fijne meidenfilm!

Ik ben er van overtuigd dat mannen die hun verantwoordelijkheid nemen essentieel zijn voor een gezonde gemeente. Verbitter je kinderen niet, maar besef wat voor een waardevolle rol je in het leven van hen kunt spelen; Ga een vast moment in de week met je dochter(s) wandelen, neem haar mee uit voor een kopje thee of huur zo’n fijne meidenfilm! Het zorgt er in ieder geval voor dat de eerste de beste jongen die haar een beetje aandacht geeft niet meteen een droomprins lijkt – met alle teleurstellingen van dien. Ga met je zoon(s) een rondje fietsen, steek een fikkie in de tuin of kieper een bak chips vol en lees een spannend verhaal voor. Het is toch tegek als je als vader deel mag uitmaken van de eerste avonturen die hij beleeft? En bovenal; wat bijzonder dat je als aardse vader iets mag laten zien van hoe betrokken de hemelse Vader wil zijn!

En bedenk; de Here God wil onze tekortkomingen vergeven en tevens de kracht geven om met de gevolgen ervan om te gaan. Dus mocht je tot de conclusie komen dat je niet goed bezig bent geweest; belijd dit dan zowel aan zowel je vrouw en kinderen als aan Hem. Hij die in U een goed werk begonnen is, wil niets liever dan dit afmaken!