Hallo wereld… hier ben ik weer. Eerlijk gezegd voelt het wel zo. Ik ben weer terug. Afgelopen week heb ik me teruggetrokken uit de bewoonde wereld en ben in een klooster gedoken. Ik ben in de Achelse Kluis geweest, een Benedictijner klooster waar nog zes monniken wonen. Het was rustig qua gasten en ook dat vond ik helemaal niet erg. Het verrassende is: ik kan dus ook stil zijn. En ik kan er met volle teugen van genieten. Wie had dat gedacht :) Hier verder heb ik de drie fasen van stil worden uitgewerkt.

Ik moet het bezoek voor mezelf allemaal nog evalueren. Ik heb veel gelezen (twee boeken) en geschreven (nog geen boek). Daar was de tijd voor. En meegedaan in de cadans van het monastieke leven van de monniken. Al heb ik de nachtwake (04:30 uur) niet iedere dag meegemaakt.

Drie fasen van stil worden

 In onze drukke, snelle, multimediale, commerciële en ‘connected’ leventje is deze stilte soms maar moeilijk te vinden. En je bent er ook niet zomaar. Er zijn een paar fasen waar je in meer of mindere mate doorheen gaat.

1. Uiterlijke stilte.
   Aangenaam in de rust en vrede komen. Vrij adem halen. Het is al een unieke ervaring. Om in een soort aangename leegte te komen.
2. Naar innerlijke stilte gaan.
   Dit is soms een moeilijke stap. Het is lastig om vanbinnen stil te worden. Angsten, gedachten, problemen komen naar boven. Uiteindelijk is dit een confrontatie met jezelf. Je kan de confrontatie aangaan of ervan vluchten. Er zijn veel ervaringen van mensen die in het klooster komen er doordraaien omdat ze hier niet mee om kunnen gaan.
3. Innerlijke stilte.
   Hier kan Gods Woord spreken, hier ervaar je in je innerlijk Gods aanwezigheid. Hier ervaar je dat je bovenmatig geliefd bent, kind van God.

Later meer over mijn klooster ervaring…