Stiftsruine Lippstadt

Het einde van de kerk?

3 min leestijd

Stiftsruine-Lippstadt

Komt het er dan echt van? Dat het einde de kerk in zicht komt? Het is een vraag die Diana Butler Bass zich stelt in de Huffingtonpost. Het instorten van de kerk als groot en betrouwbaar instituut gaat enorm snel. Deels is dat terug te voeren op de schandalen die in de (katholieke) kerk boven tafel zijn gekomen. Maar dat is het niet alleen. In de USA is dezelfde trend van ontkerkelijking bij andere denominaties te zien. Zo is er een enorme terugval in bijvoorbeeld de Southern Baptist Convention.

[ba-column size=”one-half” last=”0″]Over de breedte loopt het kerkbezoek in Nederland terug. Ging in 1999 nog 13% eens per week naar een kerk, in 2009 nog 10%. Zei in 2009 67% zelden of nooit naar een kerk te gaan, in 2009 was dat 73%. [/ba-column][ba-column size=”one-half” last=”1″]

Aandeel dat minimaal eens ker maand een religieuze bijeenkomst bezoekt

[/ba-column]

Spiritueel of religieus

Ben je spiritueel of ben je religieus? Of ben je beiden? Als mensen zichzelf spiritueel noemen, dan gaat het vooral om een “ervaring van geloof”. Er is immers meer dan wat we kunnen zien. Maar ben je dan ook religieus? Dat werd vroeger gekoppeld met de kerk. In het Amerikaanse onderzoek zegt 30% dat ze zich wel spiritueel maar niet religieus vinden, 48% vind zichzelf spiritueel en religieus. Er is een verschuiving in wat mensen “religieus” noemen. Mensen zoeken naar geloofservaring waarbij ze met God kunnen zijn, een geloofservaring die het doel van dit leven duidelijk maakt. Maar dat wordt niet meer religieus genoemd maar spiritueel.

Verlangen naar iets nieuws

Dat er zo’n verschil wordt gemaakt tussen religieus en spiritueel duidt volgens Diana Butler Bass op een verlangen naar nieuwe vormen van geloofsgemeenschappen. Een waarbij het instituut kerk je niet belemmert in je relatie met God en mensen.

Er wordt gezocht naar kerken die niet vast zitten in een politiek web, strikte dogma’s, onbereikbaar en onverschillig leiderschap. Er wordt gezocht naar kerken die in plaats daar je een frisse, authentieke spirituele ervaring kan vinden, waar verbinding is tussen mensen, betekenis wordt gegeven aan het leven en een kerk die zich inzet voor gerechtigheid in de wereld. Het lijkt erop dat mensen helemaal niet het geloof aan de kant schuiven, maar veelmeer de egoïstische religieuze instituten.

Is het einde van de kerk slecht?

Misschien is deze beweging helemaal niet zo slecht als dat we nogal eens zeggen. Het dwingt kerken om te luisteren naar nieuwe vragen, of naar oude vragen in een nieuwe tijd. Het dwingt de kerk om zijn eigen opdracht opnieuw onder ogen te zien. Mag er ruimte zijn voor het hart? En wil de kerk zich in beweging laten zetten door de uitdagingen van deze tijd? Opstaan tegen onrecht? Verbinding tussen God en mensen en tussen mensen onderling op de eerste plaats zetten? Het instituut kerk is er niet voor zichzelf, maar vaak lijkt het er wel op. Misschien is dat een van de redenen dat de kerk zijn langste tijd heeft gehad. Maar geloof zeker niet. Misschien worden we wel erg verrast door een nieuwe opleving van geloof waarin het Goede Nieuws op een nieuwe manier zichtbaar wordt!

Dit artikeltje heb ik geschreven naar aanleiding van “The end of church“.
Bron foto: Flickr.com

Waardeer je dit artikel? Overweeg een kleine donatie. Voor een volgend kopje koffie tijdens het schrijven bijvoorbeeld.

PS: zie je een schrijfvoutje? Mail me ff!

Bedrag € -