Is het niet fijn dat je project wordt opgeleverd en je applaus ontvangt? Of als je misschien een goede preek bijbelstudie hebt gegeven en je applaus ontvangt? Voor mij is dit goede een eye-opener:

“Als je applaus verwacht, als je je werk doet om applaus te krijgen (of omdat je applaus kreeg) dan doe je jezelf te kort. Dat is omdat je werk afhankelijk wordt op iets dat buiten je invloed ligt. Je hebt een deel van je kunst weggegeven. Als je werk gevuld is met de hoop op applaus, dan is het niet langer meer jouw werk – de afhankelijkheid van bevestiging heeft het misvormd, veranderd in een proces waar je alleen bezig bent om meer bevestiging te krijgen.” ~Seth Godin (bron)

Waar werk jij voor? Is het omdat je zelf durft om je visie en droom na te streven? Of werk je om uiteindelijk bevestiging van de mensen te krijgen? Ik merk dat het een val is. Want het is fijn als mensen blij met je zijn, je werk geweldig vinden. Maar het maakt je ongezond afhankelijk. Je bent gevangen door anderen.

Je bent uniek. Er is niemand anders als jij. Door God gemaakt om maximaal mens te zijn, uniek in functioneren, uniek in je bijdrage, uniek om God te laten zien. Van wie heb je applaus nodig? Weet je, let op je schepper. Reken op Hem, Zijn oog is op je (Ps 33:18). Relax!