In de vroege dagen van Internet werd de “internet paradox” al besproken in wetenschappelijke publicaties (1990 door o.a. Kraut). Er werden zorgen geuit om de effecten van groeiende mogelijkheden van online verbindingen. Dit is de paradox, de vreemde tegenstrijdigheid: met meer mogelijkheden voor relaties lijkt er meer eenzaamheid te ontstaan. Voor het onderzoek werden in de jaren ’90 nieuwe internet gebruikers gevolgd in hun veranderingen.

De strekking

over het algemeen is Internet een grote verrijking voor gebruikers. Maar er is een bij-effect voor vooral mensen die meer introvert. Zij lijken sneller te vereenzamen door het gebruik van Internet.

Deze uitkomst snap ik wel. Anderzijds zie ik ook andere effecten. Internet helpt soms juist de mensen met minder “sociale vaardigheden” om toch contact te leggen. Of wat anoniemer over diepere of meer kwetsbare thema’s te praten.

Ouderwetse groepen

Internet relaties kunnen echter niet de “gewone” relaties vervangen. Misschien is de grootste uitdaging om een -misschien wel ouderwetse- groep te vinden waar je mag zijn, waar je gemist wordt als je er niet bent. Een persoonlijke uitdaging. Een uitdaging voor de plaatselijke kerk. Natuurlijk ook een uitdaging voor allerlei maatschappelijke groepen.

Reageer

Herken je het beeld dat met internet er meer eenzaamheid lijkt te zijn? En nu, met de brede beschikbaarheid van sociale netwerken, zou dit thema nog serieuzer aandacht moeten krijgen? 

Bron: internet paradox revisited (2001)