Het grote thema van de Bijbel is dat God onder de mensen wil zijn. Zo schiep Hij de mens, in een vriendschappelijke relatie met Hem. En daar was Hij op gericht om te herstellen nadat de mens zichzelf in zonde liet gevangen nemen. De Almachtige sloot vriendschap met Abraham, de aartsvader, om door hem de wereld te redden. Door zijn nakomelingen.

Wonen te midden van zijn volk

Na de bevrijding van Israël uit de slavernij in Egypte wilt God een plek hebben, weer een plek om te wonen.

‘De Israëlieten moeten een heiligdom voor mij maken, zodat ik te midden van hen kan wonen.’ Exodus 25:8

Abrahams nakomelingen moesten zelf worden gered. Want de opstandigheid tegen God bleef. Daarom stuurde God zijn zoon Jezus in de wereld. Om de wereld door Jezus met zich te verzoenen. Zodat Gods woonplaats weer onder de mensen zal zijn. Dat vind ik mooi om aan het eind van Openbaring te zien wat er gaat komen:

‘Gods woonplaats is onder de mensen, hij zal bij hen wonen. Zij zullen zijn volken zijn en God zelf zal als hun God bij hen zijn. 4 Hij zal alle tranen uit hun ogen wissen. Er zal geen dood meer zijn, geen rouw, geen jammerklacht, geen pijn, want wat er eerst was is voorbij.’ Openbaring 21:3-4

Leven in harmonie met God

Het einde van de wereld is niet dat alle gelovigen zullen worden weggehaald en de schepping van God zal worden vernietigd, maar God zal alles maken zoals het bedoeld is. Wij zijn niet geschapen om als lichaamsloze zielen te zweven in een geestenrijk. We zijn geschapen om eeuwig op aarde te leven in vriendschap en harmonie met God, met elkaar en met de schepping.