Met veel plezier lees ik momenteel het boek ‘Dit is geen verdediging’ van Francis Spufford. Vanaf de eerste regels heeft hij me te pakken.

Hij begint zijn boek met deze uitspraak:

“Mijn dochter is net zes geworden. Volgend jaar zal ze gaan ontdekken dat haar ouders raar zijn. We zijn raar omdat we naar de kerk gaan.”

Op een bijzonder creatieve, eigentijdse en vooral Britse manier wordt je meegenomen in alle stereotypen, vooroordelen, omkeringen, stromingen en ervaringen voorbij. Hoewel ik het boek nog niet uit heb wil ik het je nu al aanbevelen. In het hoofdstuk over “de grote baas” gaat het over God. Een citaat uit het relaas:

“Let goed op bij wat ik nu ga zeggen: of God wel of niet bestaat valt niet te bewijzen, dus blijft dat voor ieder mens een kwestie van geloof. Maar tegelijkertijd, ja, vrijwel los daarvan, bestaat Hij of bestaat Hij niet, of wij nu wel of niet in Hem geloven. Hij is een feit of een niet-feit betreffende de aard van het universum. Dus als je gelooft ga je ervan uit dat God bestaat – of je dat nu gelooft of niet. Als je gelooft zie je God niet als een creatie van je geloof, iets wat door jouw geloof is ontstaan, iets wat komt en gaat als eb en vloed. Nee, je hebt een bepaalde kijk op het universum. Je kunt ernaast zitten, maar als je ernaast zit, is dat niet vanwege jouw emotionele redenen om te geloven. Je zit er niet naast omdat je zwak bent of lichtgelovig. Je zit er gewoon naast. En omgekeerd: als je gelijk blijkt te hebben is dat niet omdat je iets hebt gedaan of gevoeld wat goed of bewonderenswaardig was. Je hebt gewoon gelijk. Ik realiseer me dat het misschien een hele schok is, maar onze wensdromen hebben geen effect op het bestaan of niet bestaan van dingen. Iets wat bestaat, wordt door onze wensen niet opeens besmet met wensbaarheid.”

Kijk, dat is nu mooi!

Uit: ‘Dit is geen verdediging!’, Francis Spufford, blz 80