Het is goed om aan God te twijfelen
O ja? Is het echt goed om aan God te twijfelen?
Ik zie de eerste reactie al verschijnen. Broeder Dries roep: “twijfelen is zonde” en snel pakt hij er een tekst bij: “Wie twijfelt is als een golf in zee, die door de wind heen en weer wordt bewogen.” Dat staat in Jakobus 1 en gaat inderdaad over geloof en twijfel.
Daarnaast, is geloof in God niet juist wat alles bij elkaar houdt voor een gelovige? Er verandert al zoveel in het leven. God verandert nooit. Dus is juist het geloof in God wat je staande houdt en zekerheid geeft.
De twijfel slaat toe als er dingen gebeuren in je leven waardoor het plaatje opeens niet meer klopt. Een crisis dus. Klein of juist groot. Maar een crisis waardoor je opeens begint te twijfelen of God alles wel bij elkaar houdt nu de dingen op zijn kop zijn gezet. En nu de bekende antwoorden niet meer afdoende zijn.
Waarom deed God niets? Waarom doet God niets? Vindt Hij me wel belangrijk? Luistert Hij wel? … Is Hij er eigenlijk wel?
Dit is een moment waarop zelfs een schuldgevoel kan toeslaan. “Ik doe het vast niet goed”, “ik vertrouw niet genoeg”, “ik zou beter moeten weten”.
Broeder Dries lost het voor zichzelf wel op. Hij blijft gewoon vaak tegen zichzelf zeggen dat God voor hem zorgt. En dat is dan zo. Dat alles goed komt. Dus dat zal ook zo zijn. Dat God er wel is, hij is er, hij zorgt wel… Het werkt als een soort opgepompt geloof, een mentale fixatie: als ik het nu maar vaak genoeg tegen mezelf zeg, dan is het zo.
Maar het is geen echt antwoord op de twijfel aan geloof.
En twijfel en geloof gaan niet echt samen. Het zijn tegengestelde krachten.
Toch?
Als je twijfelt, dan ga je juist bij God vandaan.
Toch?
Fout!
Het is helemaal niet verkeerd om te twijfelen. Want juist de twijfel kan iets in je doen dat niets anders kan.
Twijfel dwingt je op zoek te gaan. Op een reis om antwoorden te krijgen. Het duwt je uit je veilige, fijne, vertrouwde christelijke geloofswereldje. Want misschien houdt dat fijne geloofswereldje met zijn eigen mantras je wel bij God vandaan. Misschien zijn de dingen “zoals het hoort” wel een grote blokkade om dicht bij God te komen.
Twijfel is de start van een nieuwe reis. Het is geen teken van zwakheid. Het is een teken van groei. Van training van je geloofsspieren.
Wat nu als God niet te vinden is in de dingen die er zo bij horen. Iedere week naar de kerk. Je leest regelmatig in je Bijbel (en nog uit de goede vertaling ook). Je neemt regelmatig de tijd, korter of langer, om te bidden voor de wereld en de mensen om je heen. God moet wel blij met je zijn.
Het voelt misschien wel dat God ver weg is in twijfel. Het zou zomaar kunnen zijn dat je juist dichter bij God komt dan ooit. Omdat je wordt gedwongen om allerlei randverschijnselen los te laten die je iets lieten ervaren als zijnde God. Al die denkbeelden moeten worden opgegeven zodat God zichzelf opnieuw aan je kan laten zien.
Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij en het evangelie, zal het behouden. Marcus 8 vers 35
Twijfel kan het goede keerpunt worden in je leven waarin je loslaat, je vertrouwde leven verliest. Twijfel komt niet van de duivel. Twijfel is niet je vijand. Laat de twijfel juist door je leven gaan zodat je kan veranderen.
God gebruikt deze tijd.
In een periode van twijfel moet je leren om te vertrouwen op God alleen, niet je eigen ideeën en ook niet de fijne christelijke dingetjes waardoor je je heel geestelijk voelde. Nee, alleen maar de tijden van naar de kerk gaan, van gebeden en andere religieuze handelingen, zijn onvoldoende. Daar moet je van loskomen.
Het heeft wellicht met God te maken.
Maar het is God niet.
Omarm de twijfel. Het is een vriend die je op reis stuurt. Een reis naar God zelf.
…
Wanneer heb jij voor het laatst getwijfeld?
Waardeer je dit artikel? Overweeg een kleine donatie. Voor een volgend kopje koffie tijdens het schrijven bijvoorbeeld.
PS: zie je een schrijfvoutje? Mail me ff!
[yarpp]
Ik ben bang dat mocht er ooit een eindtijd komen – als die al bestaat – ik God in de steek laat, omdat ik faal voor zijn test of omdat ik op dit moment geen vertrouwen meer heb in iets wat ik niet kan zien, horen, ruiken, voelen waarvan ik amper nog weet of het wel waar is en of de mens zelf niet God heeft bedacht. Als je daar al aan twijfelt en ook… Lees verder »
Mooi stuk. Twijfel bestaat niet uit geruststellende gedachten. Wellicht is het daardoor wel waarom we instinctief wegrennen voor twijfel. Het is angstig. Maar juist in de nood brokkelt alles af en blijft de kern over. Als er iemand twijfelde was het David wel. In zijn verrukkelijke rijke psalmen. Hij had echter wel de gave om zichzelf en de lezer te overtuigen dat God groot genoeg was om een einde te maken aan de twijfel.
Ik wacht in spanning af naar het boek dat gaat aantonen wie er werkelijk zijn genezen na gebed. De RK kerk doet eerst een zeer gedegen onderzoek voordat ze kunnen en willen bevestigen dat iemand echt op wonderbaarlijke manier is genezen. Persoonlijk vind ik dat er om maar in het geloof te blijven “positief” wordt beleden dat hij/zij genezen is. Naar mijn mening loop je op deze manier een risico dat je een valse getuigenis… Lees verder »
Ik ben het met Bramdg eens. Twijfel kan een functie hebben, maar is in zichzelf niet positief. Is twijfel van God? Ik denk dat de tegenstander ons ook probeert door twijfel onderuit te halen, net als bij Eva, waar in feite twijfel leidde tot de eerste zonde. Twijfel is menselijk, en we krijgen er allemaal vroeg of laat mee te maken. En God kan het zeker gebruiken, hoewel het niet bij Hem vandaan komt. Ik… Lees verder »
Ik denk dat twijfel iets is om in te blijven hangen, maar, zoals het woord eigenlijk zelf al zegt: het is een trigger om na te denken. Bij mij levert een twijfelmoment een zoekneiging naar vastigheid op en ik zoek daarbij de biezondere gebeurtenissen in mijn leven op waar “toeval” voor mij onmogelijk is. bij mij drijft twijfel me steeds weer in GOD’s handen.
sorry, ‘n woordje gemist in de eerste zin:
“Ik denk dat twijfel NIET iets is om in te blijven hangen….”
Er is een vorm van twijfel die voortkomt uit gemakzucht. Deze twijfel hoort bij mensen die geen zin hebben in moeilijke vragen. Het is een wijze van twijfelen die hoort bij mensen die het leven, de wereld en zichzelf eigenlijk niet serieus nemen. Want: het leven, de mens en de wereld zijn vol van ingewikkelde vragen! Vragen horen bij ons, zoals onze armen en benen bij ons horen. Dat we vragen kunnen stellen, maakt dat… Lees verder »
Even ter aanvulling op boven geschreven.. Er is nog zoveel meer he (-: de leugenachtige influisteringen die je verder van Gods weg brengen. En je laten draaien in jarenlange rondjes. Zonder dat je enig vooruitgang doel of visie je voor ogen had met de Heer. Zou ik niet echt te lang in het leven willen zien. Deze mogen we krijgsgevangen zetten, in Jezus Naam. En de twijfel die ons tot wijsheid inzicht brengt om onverstandige… Lees verder »
Broeder Dries hier. :-) Ik ben het niet eens met je loflied op de twijfel. Twijfel heeft zeker zijn nut en waarde, maar behandel het alsjeblieft niet als vriend. Die Bijbeltekst die je broeder Dries laat aanhalen kun je imho niet zo gemakkelijk aan de kant schuiven. Twijfel kan tot goede dingen leiden, maar niet per definitie. Kijk bijvoorbeeld eens goed waar je twijfel vandaan komt. Is God afwezig of kloppen mijn aannames van God… Lees verder »
Bedoel je hier de twijfel aan God als in ‘meent Hij wel wat Hij zegt?’ Of ‘is Hij er wel?’ of bedoel je twijfel in de zin van ‘Welke dingen in mijn leven komen van God?’ Of ‘Heer waarom gebeurt … ik dacht dat …’ Of ‘Wat is nu waar, ik dacht dat U … was maar nu gebeurt …, hoe kan dat?’ er is idd geen ‘one size fits all’ maar wel ‘one God… Lees verder »
Ik vind twijfel zo af en toe prima.Het boeiende is altijd wel dat je meestal wel mag zeggen dat je getwijfeld hebt en er inmiddels “uit” bent. Maar het is wat minder als je NU aan het twijfelen bet. Hetzelfde geldt overigens voor heel veel andere dingen: alcohol, porno en dat soort verslavingen.
Gelukkig ervaar ik dat anders. Dat ik goede vrienden heb, waarbij ik ook mijn vragen en worstelingen mag laten zien als ik er nog niet ‘uit’ ben. Zelfs op momenten dat ik het zelf even helemaal niet zie, mag ik me aan hen optrekken. Dat is de gave van vrienden, die jou dan bij God brengen, als je het zelf even niet meer weet. En om over zaken als verslavingen te hebben, die je aanstipt:… Lees verder »
Ik had het zelf geschreven kunnen hebben. Als je dit echter zo ervaart, blijft het moeilijk uit te leggen aan mensen die ‘vastzitten’ in hun gangbare denkpatronen. De mensen die denken dat het gaat om pasklare antwoorden en waterdichte geloofsalibi’s.