Hoort het misschien gewoon ook bij een zoekende generatie die zich niet meer zo thuis voelt in de klassieke vormen van kerken? En het ook niet vinden in de meer vrijere vormen van evangelische kerken?

Het RD bericht over het fenomeen pop-up-churches die momenteel veelal in Groot-Brittannië zijn te vinden. Het zijn wel kerkdiensten, maar ze bevinden zich zeker niet op de klassieke plekken, maar bijvoorbeeld in een café, bar of restaurant. Maar het kan ook letterlijk met een mobiele kerk.

Het is vooral de inspanning van kerken om weer dichtbij mensen te komen. Op zaterdag kan er een stevig feestje zijn geweest, op zondag vind er een viering plaats.

Een kerk voor moeilijke vragen

Waarom ook niet? Dat is een goede vraag. Net zo’n goede vraag is: waarom eigenlijk? En precies daar zit het. Ik kom steeds meer mensen tegen die een beetje moe zijn van de kerk. Niet per se moe van God trouwens. Maar ze zoeken een plek waar je je vragen mag stellen. Een kerk waar je mag twijfelen. Waar je je niet altijd op-en-top hoeft te voelen. Een kerk waar je je eerlijke vragen mag stellen zonder dat ze worden weggepraat.

Conservatief is cool

Een andere trend die je ook ziet is dat met name de meer conservatieve kerken het best goed doen. In de USA groeien de zogenoemde neo-calvinistische kerken best hard. Simpel gezegd: inhoudelijk stevig orthodox, qua verschijningsvorm eigentijds. En zelfs dat laatste is niet eens nodig als je bijvoorbeeld de kerk van Tim Keller ziet. Van Tim Keller wordt vooral enorm gewaardeerd dat hij niet om de moeilijke vragen draait die gaan over het leven en geloof. Iets wat in de evangelische beweging soms teveel gebeurt (simplistisch).

De kerk is vloeibaar

Eerlijk gezegd ben ik persoonlijk erg in voor het experiment. Misschien wel juist als het gaat om onze manier van kerk-zijn. Lekker conservatief, lekker eigentijds en persoonlijk. Zou het kunnen? Kom je dan uit bij de huiskerken waar groepen van maximaal 25 bij elkaar komen in plaats van een grote kerk met 150+ mensen? Het zou kunnen. Veel vrienden zitten in een of andere vorm of experiment. Prima, daar wil ik ook heel graag van leren.

Misschien is er ook helemaal geen vaststaande vorm. En moet je steeds zoeken naar een vorm die past bij de tijd waarin je leeft, bij de mensen die bij je community horen. Misschien moet de kerk daarin gewoon vloeibaar zijn.

Als het maar ergens over gaat

Nee, ik zoek niet naar een of andere gefreakt clubje dat nergens kan harden en negatief is achtergebleven, lekker afzettend tegen de ‘gevestigde kerken’. Met alle liefde kom ik bij mijn geloofsfamilie van allerlei pluimage en word ik keer op keer aangenaam verrast dat het ging om het Goede Nieuws van Jezus wat ons samenbindt. Dan overleef ik wel 70 minuten zitten op een houten plankje. Het ging ergens over.

Ervaring?

Wie heeft ervaring met een concept als pop-up-churches? Zou je ervaringen kunnen delen?