mijmeringen

10 mijmeringen op mijn 40e verjaardag

5 min leestijd

Dank u, dank je wel, bedankt. Ik heb het al 40 jaar uitgehouden (geboren op 29 maart 1974). Dat is een prestatie hè. Nou ja, het is net hoe je er tegenaan kijkt. Ik ben blij met een mooi leven. Al kent mijn leven ups en downs, successen en mislukkingen. Maar ook geliefden, vrienden en mooie mensen om me heen.

mijmeringen

Vandaag heb ik een paar willekeurige mijmeringen die bij me opkwamen om te delen. Ter lering en vermaak. Of juist ter inspiratie en aanmoediging.

  1. Het leven is kostbaar. Iedere dag weer. Het is zo bijzonder dat je het niet zou mogen zien als vanzelfsprekend. De vanzelfsprekendheid werkt als een deken over het leven heen. Het verbergt de schoonheid, het verbergt de pijn. Beide hebben de ruimte nodig om het leven te kleuren. Tweet dit.
  2. Wat ben ik gaan houden van verhalen. Ze komen meer bij me binnen dan lessen en feiten. De meeste verhalen laten iets doorklinken van het grote universele verhaal dat door het leven klinkt; het verhaal van het grootse en onbegrepene (noem het maar God) dat geweven zit door het verhaal van het kleine en tastbare. Het verhaal van helden en losers. Het verhaal van uitdagingen en overwinningen. Het verhaal van het goed en het kwaad.
  3. Weet je wat echt belangrijk is? Dat zijn vaak de kleine dingen, de dingen waar je niets aan verdient, de dingen die kwetsbaar zijn. De uitspraak “alles van waarde is weerloos” bevat wel heel erg waarheid. Wat is echt belangrijk? Mijn vriendin, mijn kinderen. Jazeker: vriendin. We zijn al bijna 20 jaar getrouwd. Maar we zijn echt goede maatjes gebleven. Wat is ook echt belangrijk? Mijn kids. Twee kleurrijke tieners. Het blijft een topsport om de balans tussen vasthouden en loslaten te blijven zoeken. Als vader ben ik pas echt gelukkig als ik mijn kinderen gelukkig zie.
  4. Dank je Sandra dat je eerste les als mijn leidinggevende aan mij een belangrijke levenswijsheid is geworden: neem het woord ‘nee’ op in je vocabulaire. Het blijft een valkuil om te snel ‘ja’ te zeggen om mensen te helpen, niet te willen teleurstellen, aan verwachtingen proberen te voldoen. Ik heb meer en meer leren ‘nee’ zeggen en het heeft me eigenlijk niets anders dan goeds gebracht. En toch… vandaag herinner ik deze les weer even heel bewust. Dank je!
  5. Waar ik jaren geleden vooral zocht naar het meer willen kunnen en meer willen doen ben ik nu vooral aan het zoeken naar het éne wat ik echt moet doen. Juist ik. En niet de ander. Niet wat iedereen al doet. Wat is mijn unieke bijdrage? Het vraagt veel inzicht in mezelf. Eerlijk gezegd lijkt het een beetje op Utopia om in een situatie uit te komen waarin ik het éne, het juist doe.
  6. Wie is God voor mij? Dat werd me vandaag nog gevraagd. Als spreker, voorganger, internet evangelist zou ik hier toch een perfect antwoord op moeten kunnen geven. Maar om het vanuit mezelf te vertellen is, zo merk ik, best een hele opgave. Ik probeer los te komen van de beelden die zijn opgelegd, die op een onjuiste manier zijn gevormd, die door de kerkcultuur zijn bepaald, of juist door de huidige cultuur. Wie is God? Het blijft een ontdekkingstocht waar veel pasklare antwoorden blijken te knellen. Dus God, als U meeleest, ik sta open hoor voor nieuwe ontdekkingen!
  7. Creativiteit heeft tijd nodig. Niet ingevulde tijd. Tijd om te spelen. Tijd om te bouwen. Tijd om te proberen. Tijd zonder plan. Tijd zonder doel. Tijd om te dromen. Tijd om eigenwijs te zijn. Tijd om even niet na te denken. Tijd om even niet strategisch of doeltreffend te zijn. Hoe zou de Schepper, de Creator, eigenlijk creatief zijn? Was het het misschien ook tijd om te dromen? Tijd om te spelen en te bouwen?
  8. Energie kan ik hebben voor tien. Hard werken is helemaal niet erg. Maar ik ben leeg als er gedoe is met mensen. Wat heb ik respect voor mensen die wijs zijn in relaties. Die geduld hebben. Die de angel uit spanningen kunnen halen. Die kunnen bemiddelen. Die vrede kunnen brengen.
  9. Wat is het tof om in teams te werken. Zeker in teams waar geen interne concurrentie is, maar waarin we elkaar juist aanvullen. Ik ben dankbaar voor collega’s en vrienden die mijn eigenheid (ja, zeker ook eigenwijsheid) accepteren. Ze zijn vriendelijk in het aanvullen waar ik gaten laat vallen, waar ik geen ster in ben. Als creator, innovator, ben ik wel een goede starter, niet een goede procesbeheerser. Ook niet altijd een goede organisator. Geloof me, er komt weinig zinnigs uit me voort als ik niet onderdeel ben van een groter geheel. Dus props voor mijn collega’s.
  10. Mijn verleden bepaalt mede wie ik ben geworden. Er zijn veel dingen die ik niet heb gekozen. Dingen die pijn deden, die teleurstellingen in zich hebben. Er zijn stukken in mijn herinnering die me nog steeds heel verdrietig maken. Toch hebben deze dingen ook bepaald hoe ik ben geworden. Is dat verkeerd? Dat is geen goede vraag volgens mij. Ergens klinkt diep in me door dat God alles laat meewerken voor het goede. Dat betekent dat hij mij vormt (naar zijn beeld) door de situaties in het leven allemaal op te pakken en mee te laten werken. Vind je het erg als ik dat vaak niet helemaal begrijp? Het is trouwens niet alleen de dingen die me overkomen die bepalen wie ik ben geworden. Ook mijn keuzes van hoe ik om ga met de uitdagingen van het leven.

Het is misschien een wat onlogisch lijstje. Maar wat doet het er toe. Zo zijn mijn mijmeringen nu eenmaal. Dat vind ik dan weer oké ;)

Waardeer je dit artikel? Overweeg een kleine donatie. Voor een volgend kopje koffie tijdens het schrijven bijvoorbeeld.

PS: zie je een schrijfvoutje? Mail me ff!

Bedrag € -

[yarpp]

5 Reacties
Nieuwste
Oudste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
Dien de Haan
Dien de Haan
10 jaren geleden

Kijk, dat is. Nu echt een ochtendwijding! Dank, gefeliciteerd en zegen!

Stefan Roorda
Stefan Roorda
10 jaren geleden

Thanks Wouter! Inspirerend en kwetsbaar. En natuurlijk van harte gefeliciteerd!

margo matse
margo matse
10 jaren geleden

Ik ben gek op onlogische lijstjes : ) Bedankt voor het delen van je mijmeringen, eerlijk en herkenbaar