man in de sterrennacht

Een lied voor de zoekende ziel

2 min leestijd

Dit is mijn lied voor mijn zoekende ziel. De tonen zoek ik nog, onzeker her en der. Het bombastische is voor nu even verdwenen, maar al neuriënd komt er steeds meer structuur in.

Kom, medereiziger, het lukt me niet alleen. Beur me op als ik vermoeid raak, temper me als ik te snel wil gaan. Luister naar me als ik vertel van de glimp die ik denk te hebben opgevangen, en luister goed, herinner me er weer aan als ik het weer vergeten ben. Wees geduldig met me, nog geduldiger dan dat.

Veel te bieden heb ik niet, zo lijkt het. De oude reisboeken ben ik onderweg verloren. Oude routekaarten blijken niet meer relevant, dus die heb ik maar op een tussenstop achtergelaten. Hoe de weg me hier heeft gebracht, kan ik je best vertellen. Daarvoor kiezen we een avond uit, als we uitrusten van de dag bij het vuur. Of als we staren in de donkere nacht en de diepte proberen te peilen van het firmament. Tijd, dat zullen we nodig hebben, want een echte prater ben ik niet. Tijd, dat zullen we nodig hebben om de ziel aan het woord te laten.

De ziel kan eenzaam zijn, ondanks alle vrienden, alle feesten, alle chats en alle bezigheden. In alle herrie en drukte is het stil geworden van binnen.

Vertel me wat schoonheid is, ik zal bewonderen. Neem me mee op jouw reizen, ik zal medereiziger voor je zijn. Vertel me hoe jij je kwetsuren bent opgelopen, ik zal met je huilen. Fluiter me een goede grap, ik zal met je lachen. De lach zal denk ik minder hard zijn dan tevoren, maar komt wel van dieper. Deel me zeker ook je dromen en schilder voor me de wereld die jij in je droombeelden hebt gezien.

Hoe de weg weer verder gaat, daar kan ik je weinig zekerheid over bieden. Maar sommige dingen weet ik wel. Zoals deze: het leven is niet bedoeld om te leven als een eenzame ziel. Zing, leef en lief. En meer nog daarvan. Kom, medereiziger, en reis mee met deze zoekende ziel.

Waardeer je dit artikel? Overweeg een kleine donatie. Voor een volgend kopje koffie tijdens het schrijven bijvoorbeeld.

PS: zie je een schrijfvoutje? Mail me ff!

Bedrag € -

[yarpp]

3 Reacties
Nieuwste
Oudste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
Mark
Mark
7 jaren geleden

@Susan Nee dat klopt. we weten helemaal niets van de geest of ziel. Niet eens iets over hoe we er op komen. Ik zie eigenlijk ook geen rede behalve religieuze om te onderzoeken wat de ziel is. Ik noem dat alles wat je hersenen maken aan karakter en gedachten, geest. Iets wat uit gaat als de hersenen stoppen. De ziel is volgens mij een woord gemaakt zodat de dominee/voorganger/priester je kan uitleggen waar je naar… Lees verder »

Mark
Mark
7 jaren geleden

De ziel bestaat niet. De geest wel als product van het brein. Ik weet het is poëtisch bedoeld, maar toch effe om te zeggen omdat we opgegroeid zijn met het idee dat de ziel werkelijk iets is. De ziel kan je prima gebruiken in poëzie als metafoor voor je zijn, maar het object zelf is een product van geloof.

Suzan
Suzan
Antwoord aan  Mark
7 jaren geleden

Ik voel me echt geneigd op dit commentaar te reageren. Ik ben een neurowetenschapper/ingenieur, maar vooral een onderzoeker, denk ik. Ik meng me niet graag in internet discussies, hoewel ik me daar vaak toe uitgedaagd voel. Het punt is dat we op het punt van de geest of de ziel, of wat ik denk dat je eigenlijk bedoelt het zelf weinig, vrijwel niets weten. Er zijn veel theorien, maar geen concrete antwoorden. Het is zelfs… Lees verder »