Waarom stoppen veel mensen met geloven? Daar heb ik geen pasklaar antwoord op. In dit artikel laat ik er mijn gedachten over gaan en probeer mijn vinger op een aantal pijnpunten te leggen.

Zullen we in de komende vijftig jaar maar eens over andere dingen hebben als over God. Want het woord is te besmet geraakt. Over wie of wat heb jij het als je het hebt over God waar je wel of niet in gelooft?

Waarom wijzen veel mensen naar boven, als ze God proberen aan te wijzen? Is hij daar wel? Of is hij misschien wel hier? Dat zou werkelijk veel veranderen. Een blogje.

Daar sta je dan met de scherven van je geloof en overtuigingen. Is het blijdschap en vrijheid waar je van geniet, of is het toch ook verdriet en rouw? En hoe nu verder?

Wat zeg jij als iemand je vraagt 'hoe gaat het met je?' Wat zou het mooi zijn als we eerlijk zijn naar elkaar en er daadwerkelijke aandacht is voor het echte antwoord.

Voor veel westerse christen speelt geloof zich vooral af in de hersenen, in het denken. Veel westers evangelisch en protestant geloof lijkt een gebrek te hebben aan zinvolle symboliek en rituelen. Wat zou de orthodoxie kunnen bieden? Wat persoonlijke gedachten hierover.

Tijdens mijn bezoek aan Mount Athos, Griekenland, was ik erg nieuwsgierig naar hoe bidden nu werkt bij de mensen die hun leven hieraan hebben toegewijd. En toen ik in gesprek ging hierover dacht ik eerst 'is dit alles'?