Je kan niet om het verhaal van Goede Vrijdag en Pasen heen. Maar is het nu allemaal wel echt gebeurt? Veel vragen heb ik gesteld en ik kom tot de conclusie dat ik geloof. Lees maar.

We hebben het idee van de ziel nodig om een beetje te begrijpen wat er zich diep in de mens afspeelt. Een geloofscrisis speelt zich ook af in de ruimte van de ziel, en daarom komt deze nogal eens hard aan.

Waarom stoppen mensen met geloof en waarom verlaten mensen de kerk? De belangrijke vragen van jaren terug blijken niet meer relevant te zijn voor een nieuwe generatie.

De vastentijd is voor mij symbool geworden voor proces van begraven van geloof dat niet meer blijkt te werken en het achterlaten van ideeën over God die slechts menselijke constructies blijken te zijn.

Steeds meer raak ik ervan overtuigd dat in iedere gelovige een atheïst schuilt. Maar ook dat in iedere atheïst een gelovige schuilgaat. Ze vinden elkaar in hun zoektocht naar wat waar en waardevol is.

Of je nu geloof dat er een God is of dat je ervan overtuigd bent dat er geen God is, als je nooit twijfelt aan je eigen overtuiging, welke het ook is, dan hou je jezelf voor de gek of je bent nog niet wakker.

Het zou goed zijn om de mystieke wortels van het christelijke geloof weer opnieuw te ontdekken. Minder woorden. Meer verwondering. Minder programma. Minder weten. Meer verhalen. En misschien maar één seconde eeuwigheid.