Waarom is het eigenlijk mijn probleem?
Dit is wat er zo vaak gebeurt hè, dat ik begin te schrijven en dat ik, nadat ik een alinea geschreven heb, toch maar weer stop en mijn stukje tekst weer eens teruglees. Ik merk dat ik te gefrustreerd ben. Vooral over het holle symboolgeloof van christenen, regelmatig mezelf incluis. Ze zijn tegen dit en tegen dat…
Maar ik merk dat ik te boos ben, te geïrriteerd, dus ik verwijder mijn zinnen maar weer. Regelmatig. Steeds vaker. Dan denk ik dat het vloeiender moet, vriendelijker, opbouwender en positiever qua insteek. Waarom zou ik massa’s mensen tegen de haren instrijken? Waarom zou ik groepen christenen tegen me in het harnas willen jagen? Waarom zou ik eigenlijk mensen eigenlijk een schop willen verkopen? Waarom is het eigenlijk mijn probleem?
Verhalen van echte helden
Daarom begraaf ik me soms in mooie verhalen van miskende helden. Mannen die in de eenzaamheid onverdiende lasten moesten dragen, onterecht afgewezen werden en alles wat hen overkwam zichzelf bleven verwijten. Om uiteindelijk met zichzelf in het reine te komen.
Steeds leer ik dat echte helden niet geboren worden, maar dat iedereen in situaties terecht kan komen om te kiezen. En de helden zijn vaak de mensen die het meeste risico lopen, het meest uit te pas lopen, soms wat wereldvreemd, alles konden winnen naar vooral alles zouden kunnen verliezen.
Wat er bij het lezen en luisteren van de verhalen gebeurt, is dat het mij aan het denken zet. Wat heb ikzelf eigenlijk over voor de goede zaak? Wat heb ik over voor anderen? Wat heb ik over voor een betere toekomst voor mijn kinderen en van de komende generaties? Hoeveel ben ik bereid om op te offeren om van deze wereld iets beters te maken?
Gefrustreerd
Als ik deze vragen begin te stellen, dan kan ik ook wat gefrustreerd worden. Richting mezelf. Omdat ik niet over tien jaar wil terugkijken en mezelf moet uitschelden omdat ik gvd er niets aan heb gedaan. En omdat ik niet lijdzaam wil toekijken, lekker zelf in vrede en veiligheid, terwijl mijn medemens dichtbij en ver weg onderdrukt wordt. Want dat is altijd de laffe, maar eenvoudige en vanzelfsprekende keuze.
We hebben het prima, ik ben een blanke Hollander, ik heb privileges, ik ben geboren en getogen in een van de meest welvarende landen ter wereld, ik heb nagenoeg alles wat mijn hartje begeert.
Waarom zou je je drukmaken? Nou, om dat privilege niet kwijt te raken natuurlijk. Maar weet je dat mijn privilege voor ongelijkheid in de wereld zorgt? Ik ben geen politicus en geen econoom, maar de wereld klopt toch niet als de economie groeit, de rijken rijker worden en de armen er niets van meemaken? Het klopt toch niet dat als er kwaadaardige regimes opstaan, dat ik maar mensen buiten mijn deur en buiten mijn land probeer te houden? Het klopt toch niet? Of ben ik gek geworden?
Zijn jullie gek geworden?
Soms zou ik alles en iedereen willen uitschelden: zijn jullie helemaal gek geworden? En dan besef ik dat ik ook iedereen ben. Dat betekent dat ik het niet moet laten gebeuren. Dat ik een wending in het verhaal kan maken. Maar, zoals alle verhalen vertellen, het gaat altijd wat kosten.
Islam-haters zullen me uitschelden en me verwijten dat ik gek ben geworden en dat ik het gevaar hierheen haal. Christen-fundi’s zullen we hardop veroordelen omdat ik niet wil wegkijken bij de door biblebelt-christenen in stand gehouden ongelijkheid in het Midden-Oosten. Massa’s keurige ‘zoals-het-hoort-christenen’ zullen me monddood proberen te maken omdat ik de afwijzing en haat richting LGTB’ers haat. Het is een afwijzing die letterlijk levensgevaarlijk is. Ik haat het als mensen hun keuzes laten afhangen van single issues zonder naar het grote geheel te kijken, en ik weet dat de politiek een terrein is dat momenteel door single-issues wordt beheerst. Ik haat het als grote groepen van mijn mede-christenen zo’n diepe haat, samen met een grote angst hebben richting moslims.
Soms ben ik zo boos…
Dat ik van mezelf schrik en maar weer even stop en al mijn teksten weer selecteer en verwijder.
Kritiekloos alles aannemen
En toch hè, de grootse verhalen vertellen ook dat je geen verschil kan maken door maar kritiekloos alles aan te nemen van de status quo en uit te voeren wat er van je wordt verwacht. Helden worden niet geboren door maar gehoorzaam te zijn. Helden worden geboren als ze alles durven riskeren. En dat moet dan maar. De grootste ellende is niet gekomen door mensen die ongehoorzaam en tegendraads waren, maar juist door massa’s mensen die kritiekloos achter verkeerde ideologieën en leiders aangingen.
Daar wil ik niet bij horen. Dus trek ik af en toe mijn mond open of klop ik teksten als dit uit mijn toetsenbord.
Soms zou ik wensen…
Maar ook aan mijn persoonlijke verhaal wordt nog iedere dag geschreven. Soms voelt het alsof ik een zolderkamer-evangelist ben die wel grote woorden roept, veilig van achter zijn beeldscherm waar je redelijk immuun kan zijn voor de ander en waar je nooit echt andere risico’s loopt dan vervelende reacties. Die reacties kan je verwijderen, mensen kan je online blokkeren. Maar het is zo risicoloos. En dat verwijt ik mezelf regelmatig. Soms zou ik wensen dat ik meer lef zou hebben.
Waardeer je dit artikel? Overweeg een kleine donatie. Voor een volgend kopje koffie tijdens het schrijven bijvoorbeeld.
PS: zie je een schrijfvoutje? Mail me ff!
[yarpp]
Hi Wout, Dank voor het delen, het spugen, het zwoegen, het graven, het klauwen, het grauwen, het schreeuwen, het schrijven en deleten, het vervreemden, het zwijgen, het kotsen, het vreten, het weigeren, het toelaten, het ontkennen, het omarmen, het haten en liefhebben. Veroordeel jezelf alleen niet voor wat je kan doen of niet kan doen. Jij kan doen wat jij kan doen. En je zoekt en je doet en je schrijft daar toevallig ook nog… Lees verder »
@Peter
Volgende keer een waarschuwing boven je stukje zetten: bij het lezen dreigt u het risico in een parallel universum te belanden.
Hoi Wouter, Je bent een mooi mens, precies zoals je bent: onveranderlijk! Onveranderlijk temidden van Alles wat contiNU in beweging, dus veranderlijk is. Jij weet je tijdloos/woordloos/Alles-loos even jong of oud als toen je nog een klein kereltje was. Jij bent/blijf AL-tijd dezelfde! Wat je direct waarnemend/ervarend ziet, voelt, hoort, ruikt, proeft, dat ben je niet, want het wordt door Jou ervaren/waargenomen. Waarnemen ook in de betekenis dat jij, hier in de paradijselijke Hemel op… Lees verder »
Dank voor je reactie. Ik doe mijn best om door de wol je boodschap te vinden. Maar het is goed bedoeld. Dank daarvoor.