Alles hebben en toch ontevreden zijn
Wanneer ik me voluit gelukkig heb gevoeld? Dat vind ik een lastige vraag. Soms voel ik me volmaakt bij prachtige muziek (zoals deze en deze) of kan ik me helemaal overgeven aan prachtige verhalen (zoals deze en deze) maar ik merk dat geluk vaak dicht tegen melancholie en zelfs hartzeer aan ligt. Soms betwijfel ik of ik wel zo’n romanticus ben die chronisch op zoek is naar het overvloedige geluk. Overvloedig geluk kan alleen maar ervaren worden als er iets donkers tegenover stond, toch? Waarom zou ik dat willen?
Adam en Eva als voorbeeld
Het oude verhaal van Adam en Eva gaat over twee mensen die alles hebben wat je je maar kunt voorstellen. Werkelijk alles. Hun leven is zelfs onze beschrijving van het perfecte verleden van voordat het kwaad de mensheid binnensloop en de beschrijving van onze droom van de perfecte toekomst als alles in een staat van gelukzaligheid verkeerd: het paradijs.
In het oude verhaal van Adam en Eva is de perfecte illustratie te vinden van de rare dynamiek die door de wereldgeschiedenis heen voor veel problemen heeft gezorgd: je hebt alles wat je je maar kunt voorstellen en toch blijf je gevoelig voor een valse influistering dat je helemaal niet zo goed af bent, dat je recht hebt op meer, dat iemand iets achterhoudt. Ik heb me afgevraagd hoe we zo ontevreden in het paradijs kunnen zijn, in ons paradijs, onze welvaart. Hoe kan het dat in rijke landen juist zoveel mensen depressief zijn? Wat is geluk eigenlijk?
Hemel of hel?
Misschien liggen hemel en hel helemaal niet ver van elkaar vandaan. Dit filmpje is daar een uitstekende illustratie van. Als iedereen slechts aan zichzelf denkt (als mijn gevoel van veiligheid en mijn welvaart maar op en top zijn), dan bouwen we een egoïstische wereld. En dat is hel. Dat is het begin van het einde. Zo word je uit het paradijs gezet. Zo laat je je mooi op de knoppen drukken door de valse voorstellingen van de slang.
Rentree in het paradijs
Ze zeggen toch dat je steeds weer hetzelfde doet je niet moet verwachten dat het resultaat plotseling anders zal zijn. Zo is het ook met het paradijs en geluk. De rentree in het paradijs is niet door het herhalen van egoïsme en zoeken naar nog meer welvaart en ontevreden zijn over wat je nu hebt. Alles wat in het oerverhaal garant staat voor het verliezen van het paradijs (dus ontevredenheid over wat je hebt, denken dat je iets tekort komt, openstaan voor influisteringen dat je het misschien toch niet zo getroffen hebt en dat je wordt benadeeld) zal nu ook zorgen dat het paradijs verder blijkt dan ooit.
De rentree in het paradijs gebeurt door hele nieuwe fenomenen: tevredenheid, schoonheid, zorg, werk, aandacht, samen, delen… En nog veel meer dingen waarvan je weet dat het de wereld mooier maakt voor iedereen, behalve voor hen die alles voor zichzelf willen houden.
Waardeer je dit artikel? Overweeg een kleine donatie. Voor een volgend kopje koffie tijdens het schrijven bijvoorbeeld.
PS: zie je een schrijfvoutje? Mail me ff!
[yarpp]
Hallo Wouter, mooi blog met veel herkenbaarheid. Het is ook iets van de gebroken wereld denk ik dat we nooit echt volmaakt gelukkig kunnen zijn. Althans, die gedachte helpt mij….
Wat ik verder een geweldig toepasselijk lied vind, is een lied van Stef Bos: ‘Ik ben gelukkig, ook al zie ik het niet’. En dan vooral die met het filmpje erbij met de februarizusters (met getrokken voortanden omdat dat mooi is bij hen). Zie: https://www.youtube.com/watch?v=Z36OtUGiNzI