eindeloos geluk

De jacht op eindeloos geluk

4 min leestijd

Wat is de grootste missie van de mensheid? Mensen zijn altijd op zoek gegaan naar de hemel. Maar wat als je de hemel niet meer in het hiernamaals gaat zoeken, dan moet de hemel maar hier worden gerealiseerd. Dus lijkt de eeuwige jacht op geluk in het hier definitief te zijn geopend. Er is echter één groot probleem. Want geluk kan niet eindeloos groeien.

Het lijkt erop dat wij mensen vrij simpel zijn opgebouwd en dat onze beleving van geluk uitgedrukt kan worden op een schaal met een bepaald minimum tot een bepaald maximum, zeg van 1 tot 10 (waarbij je op niveau 1 je jezelf zwaar depressief en hopeloos voelt en op niveau 10 je je het allermeest gelukzalig voelt). En hier komt het probleem: je kunt niet eindeloos op 10 verkeren.

Stel je de volgende situatie voor. Je komt chronisch alles te kort in je leven, je hebt schulden en hebt continue te weinig eten. Je leven is een zware onvoldoende. Stel nu dat je een dan een baan aangeboden krijgt, je schulden zijn erbij direct afbetaald en je gaat die avond uit eten in het meest fantastische restaurant dat je je kunt voorstellen. Je gelukzalige gevoel schiet tot maximaal. Het lijkt wel de hemel! Maar stel nu dat deze baan echt een succes wordt en het een normale bezigheid wordt om lekker uit eten te gaan. Het is nog steeds fantastisch, maar het staat niet meer synoniem voor de ultieme gelukzaligheid hè. Die ultieme gelukzaligheid vraagt eigenlijk steeds om groei, eindeloze groei. Want iedere keer als je het ultieme hebt gevonden, dan wordt dat weer het nieuwe normaal en heb je meer nodig voor het geluk.

Tekst gaat door onder deze intermezzo van Dirk de Wachter, aka de Verdriet Dokter

Dat is trouwens wel een issue als het gaat om ideeën die je mag hebben over ‘de hemel’. Want de verwachte eeuwige gelukzaligheid, hoe gaat dat werken? Gaat het idee over de hemel wel over altijd maximaal geluk hebben en altijd maximaal gelukkig zijn? En gaat een hemel op aarde wel over alles hier perfect hebben?

Ga eens mee naar een andere situatie. Je komt chronisch alles te kort in je leven, je hebt schulden en hebt continue te weinig eten. Maar in deze hele situatie heb je ook klein geluk met aandacht van een echte vriend en daarbij heb je een trouwe Golden Retriever. Ja, dat kan ook een geluksfactor zijn. Een lichtpuntje in je duisternis. Voor geluk hoef je namelijk niet alles te hebben en hoeft niet alles goed te gaan.

Het fascinerende van de tijd waarin we leven is dat de wereld steeds veiliger blijkt te zijn, we bezitten steeds meer en we hebben steeds meer tot onze beschikking, we zijn steeds gezonder, kunnen steeds meer ziekten genezen. Ondanks al deze vooruitgang is er nooit een tijd geweest waarin er zoveel mensen zelfmoord plegen en waarin zoveel mensen depressief zijn. Ben je bang voor terrorisme? Er is statistisch een aanzienlijk grotere kans dat je tot je einde komt door overgewicht, of door zelfmoord, dan door oorlog of terrorisme.

De basis voor geluk is dus niet om steeds meer te hebben, een steeds perfecter leven te leven. Dat is eerder een gebed zonder einde, dan de hemel op aarde. Precies dit is trouwens ook mijn bezwaar bij de christelijke boodschap die eindeloze voorspoed en gezondheid verkondigt. Het kàn niet. Licht zie je alleen als er ook donker is. Je hebt schaduwen nodig voor echte kunstwerken. En de echte hits van echte hardrockbands zijn toch ook hun triestige ballads. Gek hè.

In deze quote uit een willekeurig artikel uit een EO visie vind ik het volgende: ‘Het is heel fijn als je gelukkig bent, maar je bent op aarde om voor God te leven, om op God te vertrouwen en je kunt niet altijd gelukkig zijn. Ik heb veel vragen aan God, maar daar zou ik ook weer geen antwoord op willen hebben. Belangrijker is dat Hij er voor me is. Ooit zal er een tijd zijn dat er geen pijn meer is. Dat we met z’n allen compleet gelukkig zullen zijn.’ (bron) De vraag die het mij oproept wat nu compleet gelukkig zou moeten zijn. Kan dat een permanente staat zijn waarin je verkeert?

Het is trouwens interessant dat dat eeuwige aspect vanuit de visie van Jezus een andere invulling laat zien. Het gaat niet over een eindeloze staat van geluk. Maar het gaat om een relatie, kennen en gekend worden. ‘Het eeuwige leven is dat zij U, de enige ware God, kennen en degene die U naar de aarde hebt gestuurd, Jezus Christus.’ (Joh 17:3). Dat is een belangrijke twist in ons begrijpen van de weg naar geluk. De zoektocht naar eindeloos gelukkig zijn, lijkt me een gebed zonder einde.

Waardeer je dit artikel? Overweeg een kleine donatie. Voor een volgend kopje koffie tijdens het schrijven bijvoorbeeld.

PS: zie je een schrijfvoutje? Mail me ff!

Bedrag € -