Ooit werd de eerste mens gemaakt van de klei van de wereld. Stof ben je: stof van de aarde en stof van het heelal. Sterrenstof. En tot stof keer je ooit weer terug. Afgebroken tot het niets. Dat wat mij nu maakt zal ooit dienen als bouwstenen van iets of iemand anders. Het maakt nederig. De wetenschap dat ik slechts tijdelijk ben. Het leven is een niet te ontrafelen mysterie.

Grip

Om een beetje grip te krijgen op het mysterie van het leven, vertellen we verhalen van werkelijkheden die groter zijn en proberen het zo te begrijpen. Alles slechts rationeel bekijken is te beperkt. Het zou nutteloos zijn. Het zou slechts het voortwentelen zijn van de raderen van de eeuwen en het geluid ervan gaat verloren in het doortikken van de klok van de eeuwigheid die tikt door het heelal. Dus vertellen we verhalen over God, over mens, over hier en nu, over vroeger en over later. De mens wil niet verdwijnen in het niets. Niet gekend zijn is het ergste lot wat een mens kan treffen.

Stof ben je, tot stof keer je terug. ~ Genesis 3 vers 19

Nutteloos

Soms overvalt het nutteloze van alles. Bedrijven willen je geluk verkopen. En het lijkt of we in dit leven maar altijd ons goed moeten voelen. Grappig… Deze week las ik weer eens de spreuken van een van de meest wijze denkers uit de oudheid. Zijn conclusie na het overpeinzen van het leven is dat alles slechts lucht en najagen van wind is (lees o.a. Prediker 4). ‘k Vond het zelf een ontspannende gedachte, dat het oké is, dat het nutteloos is, dat het leven er eigenlijk niet toe doet.

Nutteloos.

Wat een woord hè. Mijn tafelgenoot wilde er toch weer een positieve draai aan geven. Op een of andere manier moest het toch niet het laatste woord hebben. Er moet nut zijn.

Die neiging lijkt zo ingebakken te zitten. Alles moet een doel hebben, alles een diepere betekenis, alles moet zin hebben. Want wat moet je met het leven als het nutteloos is? Maar mag ik gewoon eens de conclusie trekken dat het leven nutteloos is? En in het nutteloze is het goed om te genieten van wat je krijgt, wat je onderneemt, wat lukt.

Iedere dag tegenslag

‘k Ben niet zo geprogrammeerd hoor, dat het oké is dat er misschien allemaal geen dieper zin aan alles is. Al heb ik zelf wel een voorkeur voor de donkere kant van het bestaan. Al het vrolijke, zoetige, fruitige, dat is vaak meer wishful thinking dan dat het werkelijkheid is en ik hou er echt niet van. Geen tandpastawitte glimlachende mensen die in alles succesvol zijn. Geef mij maar de realiteit van iedere dag tegenslag in plaats van dat iedere dag maar weer iets bijzonders en een wonder moet zijn. De werkelijkheid is niet zo wonderlijk en voorspoedig.

Ongeluk vormt

‘k Denk eerlijk gezegd dat niet ons geluk, maar ons ongeluk ons vormt. Tegenslag, hartzeer, beschadiging, mislukking, vervlogen dromen, ontgoocheling, verlies, ze vormen ons meer dan onze voorspoed, geluksgevoel, overwinningen en alles wat we bereiken. We zijn gemaakt van het stof van de aarde. We worden gevormd door tegenslag en dat wat ons gebroken heeft. Verdriet kan diep in de vezels doordringen en die emotie is juist wat ons mens maakt. Omgaan met tegenslag is betekenisvol in het mysterie van het leven.

Najagen van wind

Hoe depressief is eigenlijk het besef dat het leven nutteloos is? Een leven gericht op me, myself and I is inderdaad extreem nutteloos. Depressief. Alles in het leven dat gericht is op zelfverwezenlijking, op zelfverrijking, op eigen succes, is nutteloos en betekenisloos. Het leven krijgt slechts betekenis in samenhang met anderen. Maar ook dat is een mysterie. En misschien is het ook slechts lucht en najagen van wind.

Laat me dan maar een stormjager zijn die de wind najaagt en betekenis zoekt in het vaak betekenisloze van het leven. Onverbeterlijk op zoek naar de zin van alles.