Soms moet je verhalen niet bestuderen, je moet ze meemaken. Kunstenaars hebben een bijzondere manier om te communiceren. Zoals hieronder een aantal bijzondere werken van klassieke kunstenaars over de gelijkenis die Jezus vertelt van de verloren zoon.

Rembrandt Harmensz. van Rijn – de verloren zoon bij de varkens

De verloren zoon als varkenshoeder. Een triestige tekening van Rembrandt Harmensz. van Rijn. De jonge zoon zit hier op het diepste punt van zijn bestaan. Uitzichtloos.

 

Jeroen Bosch – De verloren zoon

In het Museum Boymans-van Beuningen in Rotterdam hangt het bekende achthoekige schilderij van Jeroen Bosch “de Verloren Zoon”. Deze zoon, die een bordeel de rug toekeert, staat daar met knikkende knieën. Hij is bezig om zich te bekeren, om zich om te keren. Maar het wil nog niet helemaal lukken. Zijn hoofd heeft hij nog half naar het bordeel gewend. Maar uit het hele schilderij spreekt dat het goed komt met de verloren zoon.

 

Rembrandt Harmensz. van Rijn – de terugkeer van de verloren zoon

Rembrandt heeft de terugkeer van de verloren zoon verbeeld in een schilderij dat nu in de Hermitage in Sint-Petersburg hangt. Bijzonder is dat je dit schilderij bijna in twee kan splitsen. Er zit een enorme spanning in. Aan de rechterkant zie je hoe de oudste zoon zwijgend en afkeurend toekijkt en aan de linkerkant zie je de vader blij zijn met de teruggekeerde jongen die op de knieeen is gevallen voor zijn vader.

 

Frans II Francken – De verloren zoon

De afbeelding hierboven toont het schilderij De gelijkenis van de Verloren Zoon door Frans II Francken. Het kunstwerk is geschilderd in 1633. Het hele verhaal wordt verteld in kleine onderdelen. Je zou bijna zeggen: een stripverhaal uit de 17e eeuw.

 

Guercino – terugkeer van de verloren zoon

Een prachtig schilderij van Guercino uit 1619 en is nu te vinden in een museum in Wenen. De teruggekeerde zoon krijgt een schone mantel. De vader geeft zo zijn zoon zijn waardigheid weer terug!

 

Nog meer?

Iedere kunstenaar legt het accent anders in zijn werk. Juist daar zitten de accenten. Dat is trouwens ook precies de manier waarop Jezus verhalen vertelde. Zo oppervlakkig luisterend waren het verhalen uit het leven gegrepen. En toch zitten er altijd onverwachte zaken in. Dingen waar je even naar moet kijken. Dingen waardoor Jezus blijkbaar iets duidelijk wilde maken. Wat denk je alleen al van het feit dat deze vader naar de naar varkens stinkende zoon (varkens waren onreine dienren voor Joden) tegemoet komt rennen om hem te omhelzen. Daarmee bekommerde deze vader zich niets om zijn waardigheid, terwijl dat wel van hem verwacht werd. Hij was tenslotte een groot grondbezitter. Een Joodse familieoudste was een waardige figuur. Die zou zeker niet rennen. Deze vader in het verhaal dat Jezus vertelt doet dat wel.

Uiteindelijk vertelt Jezus over DE Vader, God in de hemel. Hij maakt iets duidelijk over deze Vader. Hij zet alles opzij en bekommert zich nergens om omdat er één verlangen is: de verloren zoon of dochter in de armen sluiten!