We leven in een bijzondere kleurrijke wereld. Met al die miljarden mensen op deze planeet is het onmogelijk twee mensen te vinden die precies hetzelfde zijn. Mensen die precies hetzelfde eruit zien, denken, doen, reageren, keuzes maken, genieten, rouwen, liefhebben, geloven, leren, ontwikkelen en menszijn. Deze wereld is een prachtige en fantastische plek is om te genieten van diversiteit.

Na de vreselijke schietpartij in Orlando, Florida, ben ik verdrietig. Ja, ook wel een beetje murw van de gedachte “ach ja, USA, daar heb je schietpartijen aan de lopende band” (*). Maar ik heb nog een zorg waar we volgens mij ook aandacht voor moeten hebben. Want ergens wordt haat, tegen mensen die anders zijn, gevoed. En voor dat fenomeen hoef je niet het grote water over te steken, daarvoor kan je gerust in eigen land blijven. Steeds meer groeit angst naar mensen die anders zijn, er anders uitzien, die anders eten, die anders ruiken, zich anders kleden en anders praten. Wij verheffen onszelf tot hoogste norm, wij zijn superieur, de rest is van mindere waarde. Dit fenomeen vind je terug in de politiek, in de maatschappij en in de geloofsgemeenschappen.

Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat veel kerkelijke leiders in hun maag zitten met een schietpartij in een homobar. Er wordt geworsteld met gedachten als: Die schietpartij is vreselijk, dit was nooit de bedoeling. Maar je moet eens weten wat er in zo’n nachtclub gebeurt en hoe slecht dat allemaal wel niet is. Tegen deze uitwassen is zo vaak gepreekt en gewaarschuwd. Maar ja, een schietpartij is niet wat nodig is. Homo’s moeten geholpen worden.

Het zou goed zijn als kerkelijke leiders hun verantwoordelijkheid hierin gaan nemen en stoppen met het ontnemen van het volledig menszijn van mensen met een andere seksuele oriëntatie als dat ze zelf hooghouden. Juist de kerk zou de onvoorwaardelijkheid van liefde moeten laten zien en moeten stoppen om mensen af te wijzen als mensen die ‘geholpen moeten worden’ (*), als mensen die niet helemaal compleet zijn, mensen die ten diepste veranderd moeten worden. Het gevolg is dat sommigen (we noemen het zieke geesten) blij zijn dat de schietpartij was onder deze ‘perverse mensen’ en dat er ‘geen onschuldige mensen’ slachtoffer waren (*). Je kan het niet loskoppelen van de gedachten die worden gezaaid.

It is high time that people of faith stop dehumanising people of a different sexual orientation, and accept them as fully human.

— Antonie Fountain (@antonie) June 12, 2016

Een gelovige van de weg van Christus zou moeten afrekenen met het superioriteitsdenken dat wij het gevonden hebben en de rest triestige achterblijvers zouden zijn, tenzij ze worden zoals wij. Is het demoniseren van mensen die anders denken, anders praten, anders leven, anders geloven en anders liefhebben niet ook een bron die de haat aanwakkert? Was Jezus Christus, de held en hoofdpersoon van het christelijke geloof, niet vaak op plekken te vinden waar de gelovigen uit zijn tijd moeite mee hadden? Zou hij vandaag de dag zich ook niet bevinden op plekken waar veel gelovigen de zenuwen van zouden krijgen? Zou hij niet midden in de groep mensen zijn geweest in een nachtclub toen een eenzame gestoorde, gevuld met haat, het vuur opende?

Het moest me even van het hart. Zonder dat al mijn gedachten al zijn geordend, excuus daarvoor.

PS: Zonder het dus hier over moslim extremisme te hebben. Volgens mij hebben we onze handen vol aan christen extremisme. Als je begrijpt wat ik bedoel.