Kijk ons eens, het wonder dat we zijn.
Dat lijf in al zijn glorieuze naaktheid.
Dit leven met al de breuklijnen.
Onze vriendschappen die maken dat we ervaren dat we leven.
Voel al die onbesproken schaamte die je soms een rode nek bezorgen.
De zorgen die door je hoofd spelen en zorgen dat je te oppervlakkig gaat ademen.
De keuzes die je moet maken maar die je slapeloze nachten bezorgen.

Hoe voelt de pijn in je borstkas omdat je afscheid moet nemen van een geliefde?
Hoeveel ruimte past er in je hart als je iemand zo liefhebt?

Ervaar de vieze tevredenheid nadat je al het luie zweet eruit hebt gewerkt.
En de tranen die je huilt omdat je pijn hebt.
Voel de schaterlach als je plezier maakt.
Herinner de eerste blik in de ogen van een pasgeboren baby.
Haal die laatste blik voor ogen na een definitief afscheid.
Slik de brok weg die je voelt in je keel als je met een zucht een boek dichtklapt en het nog doorspeelt in je hoofd.

Voel de zere voeten na een veel te lange wandeling.
Herinner de zoete herinnering aan je tienerjaren.
Ril door het angstzweet als terugdenkt aan je tienerjaren.
Denk aan al die frustratie van teveel werk dat je niet af kunt krijgen.
Ken je het verlangen naar een nieuwe wending in je leven?

Geniet van de warme contacten met je familie.
Of ervaar de leegte door afwezigheid van ieder contact met familie.
Herken je de afkeer van wat je ziet als je in de spiegel kijkt?
Of de energie die zich in je losmaakt na het horen van een welgemeend compliment?

Voel de stille eindeloosheid van een slapeloze nacht.
En de leegte die je voelt om wat voor jou niet weggelegd lijkt te zijn.
Ervaar de twijfels die je bezig kunnen houden.
De tijd die doortikt.

Het schier eindeloze leven.
De eindigheid.
Het breekbare.
Ik.
Jij.

Het leven is van het begin tot het einde een groot mysterie. Waar komen we eigenlijk vandaan en waar zijn we naar onderweg. Hoe maken we van het wonder van dit leven gebruik, en welke keuzes hebben we eigenlijk? We kunnen onszelf niet zien zonder de samenhang met de mensen om ons heen, het nest waaruit we komen, het land waarin we wonen, de wereld waarin we leven. Soms gaat het leven kruipend langzaam en soms als een zucht voorbij.

Ga eens voor de spiegel staan.
Adem in.
Adem uit.
Kijk dan, dat wonderlijke schepsel.
Jij.
Ik.
Niemand anders.
Het leven is mirakels.