Voetbal volg ik niet. Althans, dat was ik niet van plan. ‘k Ben geen voetbalanalist en ik heb nauwelijks verstand van het spelletje. Oranjevlaggetjes hangen niet bij mij in huis en voor een wedstrijd ga ik niet zitten. Toen ik gisterenavond in onze Friese Bed & Breakfast terugkwam na een dagje in het Friese Dokkum te hebben rondgestruind, merkte ik opwinding op Twitter. Er was iets gebeurd.

Ik zette de TV aan om te kijken wat er aan de hand was. Christian Eriksen, de Deense sterspeler, lag nog op de grond en de spelers eromheen en er was ongemak in de studio bij de presentatoren want ze wisten niet wat ze moesten zeggen. Hoe ernstig was het? Zou Christian het overleven? 

Je kan zomaar dood zijn

Aangeslagen. Iedereen was aangeslagen en onder de indruk. Want het was een moment dat iedereen het ziet: een gezonde voetballer zou zomaar het bochtje om kunnen piepen, zomaar de pijp uit kunnen gaan en zomaar het loodje kunnen leggen. Wat is dan eigenlijk van waarde van een kampioenschap en een spelletje voetbal? Wat doet er dan opeens allemaal nog toe? Niet veel kan ik je zeggen. Op zo’n moment is duidelijk dat er maar een paar dingen zijn die het leven het waard maken om te leven. 

Daarbij, het leven kent maar één garantie: het houdt een keer op.

Betekenisvolle relaties

Kasper Hjulmand, de Deense bondscoach, zei later in een reactie voor de camera het volgende:

‘We zijn er allemaal aan herinnerd wat belangrijk is in het leven. Het leven draait om betekenisvolle relaties. Als dan een van je spelers vecht voor zijn leven, dan is voetbal zinloos. We zijn blij dat het goed met hem gaat, maar we zijn behoorlijk van slag.’

Dat wat overblijft

Pas als de onvermijdelijke dood even zijn schaduw heeft laten zien, realiseer je je pas wat er echt toe doet. Betekenisvolle relaties is dan wat overblijft. Je hebt dan niets meer aan een sterrenstatus, aan veel geld of aan successen. 

Het zijn de momenten dat juist al de hele gewone en misschien wel alledaagse dingen de hele grootse en belangrijke dingen blijken te zijn.

Eindigheid maakt het leven heilig

Het besef dat het leven zomaar voorbij kan zijn, zorgt er ook voor dat we het leven niet als vanzelfsprekend zien. Een gezond leven is niet iedereen gegeven. Een leven waarbij je (meer dan) voldoende hebt om een geriefelijk leven te leiden, is verre van vanzelfsprekend. Een lang leven is absoluut niet vanzelfsprekend. Dat je de tijd hebt om je geliefden een laatste tot ziens te kunnen is niet iedereen gegeven. 

Het leven is angstaanjagend breekbaar. En ik snap dat je daar niet altijd over wil nadenken. Naast het breekbare staat het leven ook bol van adembenemende schoonheid. 

‘Alles van waarde is weerloos’, schreef Lucebert in het gedicht ‘De zeer oude zingt’. Het is zomaar een regel uit een gedicht die je van veel kanten kan bekijken. Maar misschien is het vooral wel dat het verwijst naar wat kwetsbaar en klein is, en dat dat precies het meest waardevolle is wat er bestaat. 

Leven door over het einde te mijmeren

En hoe vaker je over de eindigheid van dit leven durft te mijmeren, des te groter de waarde van dit leven. Tijd glipt als zand dat door je vingers heen glijdt. Een klein laagje zand blijft wat plakken aan de vers met zonnebrandcreme ingesmeerde huid. Je kan het niet vasthouden en je hoopt dat soms het leven aan je blijft plakken. In de wetenschap dat het uiteindelijk van je afglijdt. 

Ik heb het gevoel dat er niets echt artistieker is dan het liefhebben van mensen. ~ Vincent van Gogh

Die wetenschap vraagt je om de prioriteiten op orde te hebben en die zaken na te streven die er echt toe doen. Offer het belangrijkste nooit op ten behoeve van de tijdelijkheid. 

Het is goed om veel dingen lief te hebben, want daarin ligt de ware kracht. Wie veel liefheeft die presteert veel en kan veel bereiken. Wat met liefde wordt gedaan wordt goed gedaan. ~Vincent van Gogh