Je moet het niet te vaak checken, maar het is opvallend hoe een lichting Instagram-coaches parallel gedrag vertonen met fanatieke succespredikers.

De belofte van beide groepen? Dat alles goedkomt. Dat je maar genoeg vertrouwen moet hebben. Dat je het vaak hardop moet zeggen en zo spreek je het over jezelf uit. Woorden hebben kracht en uitwerking. Geloof in jezelf. Geloof dat je er recht op hebt. Claim het…

Het is treurig dat mensen denken dat dit de oplossing is. Dat ze dit nodig hebben: een oplossing voor alle problemen en dan word je succesvol.

De reis naar wie we nu zijn

Weet je, we zijn allemaal het product van een leven dat ons heeft geleid tot wie we nu zijn. Probeer eens achter de voordeur van iemand te kijken.

Als je even de tijd kan nemen om te luisteren naar hoe het leven van iemand is gelopen, als het vertrouwen er is dat ook de schaduwkanten besproken kunnen worden, dan weet je dat iedereen een verhaal meedraagt. Iedereen heeft een weg door het leven achter de rug en, hopelijk, nog een reis voor de boeg. Die reis heeft je mede gemaakt wie je nu bent.

Littekens

We zijn allemaal verwonde zielen. Op een of andere manier. Hoe we met de verwondingen omgaan, dat is voor iedereen verschillend.

De Gramper of Risso’s Dolfijn is een donkergrijze dolfijnen soort. Hoe ouder deze beesten worden, hoe lichter hun huid wordt. Deels komt dat omdat je op hun huid allerlei littekens ziet. Hun huid draagt een groot deel van hun levensverhaal. 

Misschien is dat voor ons ook wel zo. We zijn allemaal getekend. En in plaats van ze te maskeren zouden we ze ook mogen dragen op onze huid. Het is ons verhaal, het maakt wie we zijn en het is wie we zijn.

Sommige wonden moeten niet worden genezen

De verwonding is op zich niet het probleem. Een omgeving waar geen ruimte is voor de schaduwkanten en de eerlijke verhalen, dat is wel het probleem. Een probleem moet opgelost worden: “Jij bent depressief? Doe niet zo depressief! Een dierbare is overleden? Je moet niet zo aan je verleden blijven hangen en je zult toch ook weer door moeten gaan! Je bent getroffen door onheil? In alles zitten lessen en alles is uiteindelijk goed voor je!“

Maar sommige dingen kan je niet achterlaten, zoals je ook je littekens niet altijd kan maskeren. Het zou ook niet goed zijn. Het gemis van iemand waar je enorm van houdt of die belangrijk voor je is, moet niet gemaskeerd en onder een laag schmink worden gesmeerd. Al is er niet altijd ruimte voor de eerlijke verhalen. 

De reis door de schaduwen

Er is denk ik iets wat we te weinig doen: de duisternis omarmen. Het toelaten. Omdat daar de rust en bevrijding is. Het mag er zijn. In de donkere herinneringen, de herinneringen van verwonding en de gevoelens van gemis en onrecht is ook een groot deel van je verhaal opgeslagen. Het zijn de littekens die je markeren en maken wie je bent.

Misschien heb je hulp nodig. In ieder geval een omgeving die wèl op je verhaal zit te wachten, waar je verhaal wèl mag bestaan! Dit is wie jij bent. Je littekens staan je op een bijzondere manier prachtig. 

Gewend geraakt aan succesverhalen

We zijn gewend geraakt dat de succesverhalen verteld worden. De arme sloeber die het schopt tot multimiljonair, de drop-out die zijn studie succesvol kan afronden. Maar dat zijn uitzonderingen. 

Verder zijn we allemaal maar doodgewone mensen die zich door het leven rommelen op hun eigen manier, een rugzak meesjouwend die gevuld is met gewenste en ongewenste ervaringen. Dat geldt trouwens ook voor de eerder genoemde mensen…