Tuin der lusten

Het circus in het hoofd en een weg naar innerlijke rust

4 min leestijd

Ergens in haar dagboek schrijft Anne Frank: ‘Ik geloof, ondanks alles, in de innerlijke goedheid van de mens.’ En dat geloof ik zeker ook. Tegelijkertijd kan de wereld ingewikkeld zijn. Je moet met mensen omgaan die niet denken als jij, die andere belangen nastreven en die een andere bagage met zich meetorsen, die andere taal gebruiken en andere bedoelingen hebben. 

De wereld waarin we leven is in de basis best een chaos waar je je weg in moet zien te vinden. Je hoeft niet echt een profeet te zijn om dat te zien. Maar hoe ga je om met die chaos van de wereld om je heen terwijl er ook onrust binnen in jezelf is?

Het gevecht in je

‘k Lees momenteel het Tibetaanse Dodenboek. Althans, ik ben nog maar bij het inleidende commentaar bij de vertaling. Er wordt daar gesproken over een visie op leven en dood. Na de dood is er een fase die ze beschrijven als Het Hellerijk. Daar komt een kort verhaal naar voren:

Het is zoals het verhaal van de kluizenaar die een lamspoot voor zich zag liggen en deze wilde oppakken en koken. Zijn leraar zei hem deze met een kruis te merken. Hij ontdekte daarna dat het kruis op zijn eigen borst was aangebracht. Het idee daarbij is dat je denkt dat er iets buiten je is dat moet worden aangevallen, bevochten, of overwonnen. Zo ziet haat eruit in de meeste gevallen. Je bent kwaad op iets en je probeert het te vernietigen, maar op hetzelfde ogenblik wordt dit proces zelfvernietigend, het keert zich naar binnen en je zou er hard van willen weglopen; maar dan lijkt het te laat, je bent de woede zelf, dus is er nergens een plaats om naar toe te lopen. Je achtervolgt jezelf voortdurend – dat is de ontwikkeling van het hellerijk.

Oftewel, er is een gevecht gaande. Maar de oorzaak van het gevecht is vaak een geprojecteerd probleem in jezelf. Dus in het reine komen met jezelf is een belangrijke stap om te groeien in wijsheid van het leven. En veel van wat buiten je gebeurt komt omdat het in jezelf gebeurt.

Welkom in het circus

De wereld waarin we leven lijkt af en toe een circus. Maar dat komt ook omdat in ons eigen hoofd het regelmatig een circus is met zijn eigen gedachten en emoties. Daar waar die grote buitenwereld maar moeilijk te beïnvloeden is, daar kunnen we ons echter wel aan het werk met onze eigen binnenwereld. Hoe vind je daar wat innerlijke vrede?

Zie de binnenwereld als een groot circus waar van alles gebeurt maar waar jij uiteindelijk de baas bent. En voor je het weet ben je een circusdirecteur die voor het hele circus een hindernisbaan heeft uitgewerkt met riskante oefeningen en een hele show. Een met allerlei onmogelijke verwachtingen, angst voor afwijzing en (zelf)oordeel.  

Hoe ontstaan innerlijke vrede eigenlijk?

Soms moet je even het circus in het hoofd gewoon het circus laten. Geen zweep erover, maar gun het even rust. Een beetje lief zijn voor jezelf.  Achterover leunen om nieuwe perspectieven te vinden. 

In de vierde eeuw leefde er een monnik genaamd Evagrius Ponticus. Hij heeft geschreven over acht slechte verlangens (wat de basis werd voor het rijtje van de zeven hoofdzonden): ‘Gulzigheid, lust, hebzucht, woede, luiheid, verdriet, ijdelheid en trots.’ Evagrius was een asceet en is geoefend in het heilige en sobere leven. Oftewel, hij kan het weten en heeft er zijn levenswerk van gemaakt om innerlijk in balans te zijn.

Hoe moet je goed voor je innerlijke wereld zorgen? De monnik schrijft: ‘Zorg goed voor jezelf en wees een poortwachter van je eigen hart. Laat geen enkel idee of gedachte binnenkomen zonder het te bevragen.’ 

Dat zou ik samenvatten in deze drie regels:

  • Geloof niet alles wat je denkt.
  • Geloof niet alles wat je voelt
  • Twijfel aan alles zonder achterdochtig te zijn.

Zo komt er wat rust in het innerlijke circus die wat minder afhankelijk is van de wereld om je heen.

Waardeer je dit artikel? Overweeg een kleine donatie. Voor een volgend kopje koffie tijdens het schrijven bijvoorbeeld.

PS: zie je een schrijfvoutje? Mail me ff!

Bedrag € -

[yarpp]

Abonneer
Laat het weten als er
guest

1 Reactie
Nieuwste
Oudste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
Amanda
Amanda
9 maanden geleden

Hallo, mijn vraag is, hoe is verdriet een hoofdzonde? Verplicht/geforceerd altijd blij en positief door het leven gaan zonder ooit verdrietig te zijn over ernstige gebeurtenissen lijkt me niet heel gezond…