Was Europa eeuwen lang een christelijk werelddeel, nu is christelijk geloof marginaal. Op NOS.nl een heel artikel over kerken die moeten worden afgestoten. Een van de tekenen dat het christelijk geloof en overtuigingen steeds minder invloed hebben. Er bestaat ondertussen iets als religie stress, ook heel wat politici en presentatoren hebben er last van. Maar wat verandert er eigenlijk in een post-christelijke samenleving voor kerken en christenen?

• Kerken zijn niet langer het centrum van de samenleving.
• Christelijk geloof is de overtuiging van een minderheid temidden van veel andere overtuigingen.
• Christenen proberen niet meer te regeren, maar juist de maatschappij te beïnvloeden door een andere manier van leven, leven in Gods Koninkrijk.
• Kerken moeten veranderen van instituut naar een beweging.
• Christenen kunnen niet meer tevreden zijn met status quo maar zullen meer en meer Jezus radicaal volgen en zichtbaar maken. Al is het vanuit de marge.

Juist deze veranderingen zijn een nieuwe uitdaging voor christenen. Het past bij het anders-revolutionaire karakter van de eerste christenen. Zij stonden niet in het centrum van de macht, niet in het centrum van de maatschappij. Maar de invloed van enorm. Niet door gewapende opstanden en geweld. Ze werden aanhangers van “de Weg” (Hand. 9:2) genoemd, later “christenen” (Hand. 11:26). Dit waren blijkbaar de dingen waar ze aan werden herkend.

Jezus zei: ‘Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Niemand kan bij de Vader komen dan door mij. Joh 14:6

Een ander leven, een andere weg die je kiest, een volgeling van Christus, een volgeling van Jezus. Nee, niet onzichtbaar en zonder invloed. Zou mooi zijn als christenen vanuit de marge de plek zouden innemen van deze niet-te-stoppen invloed waarin een unieke gedrevenheid vanuit Gods liefde een unieke weg laten zien. De Weg, de Waarheid, het Leven. O ja, Jezus zelf zei dat Hij dat was :)