Naar welke God ben ik eigenlijk op zoek?
Misschien heb je je afgevraagd waar ik nu eigenlijk naar op zoek ben? Of, zoals een ander het zegt, langs welke maatlat ik God eigenlijk aan het leggen ben. De eerlijkheid gebied te zeggen dat ik misschien vooral naar God zelf op zoek ben. En daarvoor wil ik dingen kwijt raken: onnodige balast. Of, met een ander beeld te spreken, we hebben van God nogal vaak een kerstboom gemaakt met veel prularia, slingers en glitter toegevoegd. Ik wil heel graag deze kerstboom aftuigen en de slingers, de versieringen, de porseleinen engeltjes en het engelenhaar wegdoen.
40+ gelovige
Het zal wel iets te maken hebben met de 40+ fase waar ik ondertussen in ben beland. Het zal ook te maken hebben dat een beetje meer afstand naar de kerkse bezigheden me anders tegen de werkelijkheid laten kijken. Het zal te maken hebben met de ‘andere kant’ van het fijne christelijke geloof: de veroordeling van alles wat anders is en anders denkt. Het zal ook te maken hebben met een besluit om niet tevreden te zijn met ingestudeerde antwoorden en nagepraat van meer of minder bekende sprekers. Het zal te maken hebben met de momenten dat ik bij mezelf realiseer “dat heb ik ook zo gezegd… dat is best wel erg eigenlijk.”
Mijn maatlat naast God
Nee, God wil ik niet naast een maatlat leggen, hem niet de maat nemen. Natuurlijk, ik bevraag op een kritische en persoonlijke manier de God (of is het god) die is gegroeid in mijn idee. Is dat wel de God die boven alles staat, die grootser is dan in mijn brein kan passen. Is het wel de God die de totaal andere is, God die boven de universums staat, die niet alleen deze wereld miraculeus in handen moet hebben maar ook de andere werelden die we nog niet kennen en de parallel universums die we niet eens kunnen bewijzen, laat staan waarnemen. Want, tot die conclusie ben ik wel gekomen, als er een God is, dan moet hij niet beperkt zijn tot onze wereld, tot onze beperkte ideeën en waarnemingen. Daarom wil ik vooral God ontdekken door afscheid te nemen van beelden die te beperkt zijn, ideeën over hem die te concreet zijn gemaakt.
Groots en persoonlijk
En in deze zoektocht zoek ik naar het grote. Maar eerlijk gezegd, die in mij, ook naar het hele kleine en hele persoonlijke. Daarom zoekt deze zoektocht ook als een spagaat: hoe kan het grootse en het hele kleine en persoonlijke samengaan? Ik verlang naar Gods mystieke aanwezigheid, naar een teken dat Hij er is. En even niet vanuit het idee “kijk in de natuur, dan ervaar je God vanzelf.” Ja, dat kan, maar niet iedereen is hetzelfde toch? Niet iedere verwondering hoeft op God te wijzen. Ook onze verwondering en waarneming is beïnvloed door onze ervaringen, onze opvoeding, onze geschiedenis en de manier waarop we alles interpreteren?
Ik heb me afgevraagd of ik niet gewoon op een bepaalde manier geloof in God omdat ik nu eenmaal in een bepaald nest ben opgegroeid. Als ik in een ander nest zou zijn geboren, in een andere tijd en in een andere cultuur, dan zou mijn waarneming van God wel anders zijn, maar dat verandert God toch niet?
Wie bent u eigenlijk?
Dit gebed bid ik dagelijks: “God, wie bent U eigenlijk?“. Soms is dat het enige gebed dat ik bid op een dag. In de hoop dat ik nieuwe clou’s vind als er weer een slinger van de kerstboom is gehaald en het volgende porseleinen baby-engeltje netjes in een oude krant gewikkeld de opslag in gaat. In de hoop dat ik op een nieuwe manier God zal ontdekken. Niet een plastic-picture-perfect-God, een God van alle antwoorden en de juiste regels. Ik heb namelijk het gevoel dat deze ideeën van God horen bij de kerstboom in vol ornaat. En het wordt tijd om deze af te tuigen. Of leg ik em dan alweer langs een maatlat?
Maar waar ik het meest naar verlang is dat ik opnieuw vrede vind, dat ik de liefde opnieuw ontmoet. Dat de eeuwige mijn leven weer zal raken.
God, wie bent U eigenlijk?
God, waar bent U eigenlijk?
Waardeer je dit artikel? Overweeg een kleine donatie. Voor een volgend kopje koffie tijdens het schrijven bijvoorbeeld.
PS: zie je een schrijfvoutje? Mail me ff!
[yarpp]
Mooi en herkenbaar weer, door jouw zoektocht en vragen pakt de bijbel mij opnieuw. Sneller, scherper en nieuwsgieriger dan ooit .
In een laatste (40+) fase is het nu iets tussen God en mij
Mag ik aansluiten met een gedicht? Zwakheid in woorden…. https://ontginner.wordpress.com/2015/09/23/te-groot/
Rob, heel mooi! Dank je, goede aanvulling.
“U past niet
in de regelafstand van mijn schrijven
de inkt te vloeibaar, de pen te vast
mijn hand beperkt, de zinnen
mij te eigen
de marges van mijn denken
zijn te smal”
“Niet tevreden zijn met ingestudeerde antwoorden”, lijkt mij inderdaad verstandig. Echter, het betekent natuurlijk niet dat die antwoorden niet kunnen kloppen, simpelweg omdat ze ingestudeerd zouden zijn. Maar het betekent wel dat we kritisch moeten blijven denken. Daarom wil je toch even wijzen op een kleine denkfout. Je schrijft namelijk: Daarom wil ik vooral God ontdekken door afscheid te nemen van beelden die te beperkt zijn, ideeën over hem die te concreet zijn gemaakt. Maar… Lees verder »
Je worsteling is zo herkenbaar voor mij… Hoe meer je de kerstboom aftuigt, hoe meer je je misschien af begint te vragen hoe ver je hiermee door durft/wilt/mag gaan… Mogen de naalden er ook af? En de takken? En wat nou als de kerstboom net zo goed een eikenboom had kunnen zijn? Wat blijft er over als je begint met loslaten? Ik herken zowel het gevoel van vrijheid als ook de vertwijfeling die er kan… Lees verder »
Ha Wouter, mooie vragen en een mooi proces van herijken. Ik probeer je zoeken te begrijpen en vraag me af waarom je spreekt van ‘… we hebben van God nogal vaak een kerstboom gemaakt …’ Bedoel je met ‘we’ ‘ik’, of is jouw beeld van God meer het beeld van ‘we’ geweest dan van jezelf. Je schrijft ‘…. om niet tevreden te zijn met ingestudeerde antwoorden en nagepraat van meer of minder bekende sprekers.’ Hoe… Lees verder »
Reacties gebaseerd op een bijbel waarvan men niet weet door wie deze geschreven is, en of de schrijver ‘geinspireerd’ werd door (een) god, waarvan we het bestaan nooit zeker zullen weten. Wanneer je gelooft in een god, bestaat deze voor jou in de hoedanigheid zoals jij die god beleeft. Wanneer je die god niet ervaart, kun je dat accepteren of op zoek gaan naar die god die je niet ervaart. Wanneer je jouw god op… Lees verder »
‘………een bijbel waarvan men niet weet door wie deze geschreven is, en of de schrijver ‘geinspireerd’ werd door (een) god, waarvan we het bestaan nooit zeker zullen weten…….’ Wie zo denkt houdt uiteindelijk niets meer over. We weten dan ook niet meer of Jezus wel echt uit de dood is opgestaan. Zelfs Zijn historiciteit kan dan betwijfeld worden. Het is ieders recht om al of niet te geloven, dat God bestaat en dat Hij zichzelf… Lees verder »
Je artikel is zo herkenbaar en of dit met je leeftijd te maken heeft of omdat je nieuwe indrukken hebt opgedaan, wie zal het zeggen. Ik zoek ook naar meer verdieping dan alleen het geen men je aangeleerd hebt, er is altijd meer, en dat meer smaakt naar meer, omdat God zo oneindig groot is en dat in ons nietig mens zijn heeft plaats genomen in je leven in je hart , geest en ziel… Lees verder »
“Ik verlang naar Gods mystieke aanwezigheid, naar een teken dat Hij er is.” schrijf je. Ikzelf heb dat een aantal maal heel duidelijk mogen ervaren in mijn leven (mystory.me/admiraal) en een aantal keren minder duidelijk. Daar ben ik blij om en ik hoop dat God zich ook eens aan jou zal openbaren. Maar ik zie ook dat dat niet bij elke christen gebeurt Ik hoop dat je in dat geval genoeg hebt aan de verhalen… Lees verder »
Zó graag…zo graag zou ik eens (via mail of anderszijds) van jou horen wat die slingers zijn, die ‘ballast’. Stomweg omdat ik denk, bang ben dat ze dezelfde zijn als die van mij. Bijna als kijken naar een griezelfilm (sorry voor de vergelijking): eigenlijk wil je het niet zien, maar iets dwingt je te blijven kijken omdat je het hoe en waarom wilt zien, móét zien…de kloe…zeg maar.. Zó vaak wordt in kerken ‘geoordeeld’ over… Lees verder »
Zoveel herkenning, maar ik herken ook die ene vraag wanneer je bidt. Wanneer er zoveel vragen je leven op de kop zetten dan is gebed; vaak één woord, één zin. Je kunt niet meer. Bij mij was dat in al mijn onrust en moeheid een kindergebedje….Ik ga slapen ik ben moe. Ik waardeer je moed, je eerlijkheid je knokken. Maar het komt goed vast!!!
Het wezenlijke en unieke van het christelijk geloof is niet dat ik God zoek, maar dat God mij zoekt. Adam en Eva gingen op de vlucht voor God nadat ze gezondigd hadden, maar God roept hen. Waar zijn jullie? Verder heeft God zichzelf bekendgemaakt, eerst via Mozes en de profeten en tenslotte in de menswording van Jezus Christus. Daarin heeft God ons opgezocht. Daarin is de liefde (Agapè!) van God zichtbaar geworden. Jezus zegt: ik… Lees verder »