Misschien heb je je afgevraagd waar ik nu eigenlijk naar op zoek ben? Of, zoals een ander het zegt, langs welke maatlat ik God eigenlijk aan het leggen ben. De eerlijkheid gebied te zeggen dat ik misschien vooral naar God zelf op zoek ben. En daarvoor wil ik dingen kwijt raken: onnodige balast. Of, met een ander beeld te spreken, we hebben van God nogal vaak een kerstboom gemaakt met veel prularia, slingers en glitter toegevoegd. Ik wil heel graag deze kerstboom aftuigen en de slingers, de versieringen, de porseleinen engeltjes en het engelenhaar wegdoen.

40+ gelovige

Het zal wel iets te maken hebben met de 40+ fase waar ik ondertussen in ben beland. Het zal ook te maken hebben dat een beetje meer afstand naar de kerkse bezigheden me anders tegen de werkelijkheid laten kijken. Het zal te maken hebben met de ‘andere kant’ van het fijne christelijke geloof: de veroordeling van alles wat anders is en anders denkt. Het zal ook te maken hebben met een besluit om niet tevreden te zijn met ingestudeerde antwoorden en nagepraat van meer of minder bekende sprekers. Het zal te maken hebben met de momenten dat ik bij mezelf realiseer “dat heb ik ook zo gezegd… dat is best wel erg eigenlijk.”

Mijn maatlat naast God

Nee, God wil ik niet naast een maatlat leggen, hem niet de maat nemen. Natuurlijk, ik bevraag op een kritische en persoonlijke manier de God (of is het god) die is gegroeid in mijn idee. Is dat wel de God die boven alles staat, die grootser is dan in mijn brein kan passen. Is het wel de God die de totaal andere is, God die boven de universums staat, die niet alleen deze wereld miraculeus in handen moet hebben maar ook de andere werelden die we nog niet kennen en de parallel universums die we niet eens kunnen bewijzen, laat staan waarnemen. Want, tot die conclusie ben ik wel gekomen, als er een God is, dan moet hij niet beperkt zijn tot onze wereld, tot onze beperkte ideeën en waarnemingen. Daarom wil ik vooral God ontdekken door afscheid te nemen van beelden die te beperkt zijn, ideeën over hem die te concreet zijn gemaakt.

Groots en persoonlijk

En in deze zoektocht zoek ik naar het grote. Maar eerlijk gezegd, die in mij, ook naar het hele kleine en hele persoonlijke. Daarom zoekt deze zoektocht ook als een spagaat: hoe kan het grootse en het hele kleine en persoonlijke samengaan? Ik verlang naar Gods mystieke aanwezigheid, naar een teken dat Hij er is. En even niet vanuit het idee “kijk in de natuur, dan ervaar je God vanzelf.” Ja, dat kan, maar niet iedereen is hetzelfde toch? Niet iedere verwondering hoeft op God te wijzen. Ook onze verwondering en waarneming is beïnvloed door onze ervaringen, onze opvoeding, onze geschiedenis en de manier waarop we alles interpreteren?

Ik heb me afgevraagd of ik niet gewoon op een bepaalde manier geloof in God omdat ik nu eenmaal in een bepaald nest ben opgegroeid. Als ik in een ander nest zou zijn geboren, in een andere tijd en in een andere cultuur, dan zou mijn waarneming van God wel anders zijn, maar dat verandert God toch niet?

Wie bent u eigenlijk?

Dit gebed bid ik dagelijks: “God, wie bent U eigenlijk?“. Soms is dat het enige gebed dat ik bid op een dag. In de hoop dat ik nieuwe clou’s vind als er weer een slinger van de kerstboom is gehaald en het volgende porseleinen baby-engeltje netjes in een oude krant gewikkeld de opslag in gaat. In de hoop dat ik op een nieuwe manier God zal ontdekken. Niet een plastic-picture-perfect-God, een God van alle antwoorden en de juiste regels. Ik heb namelijk het gevoel dat deze ideeën van God horen bij de kerstboom in vol ornaat. En het wordt tijd om deze af te tuigen. Of leg ik em dan alweer langs een maatlat?

Maar waar ik het meest naar verlang is dat ik opnieuw vrede vind, dat ik de liefde opnieuw ontmoet. Dat de eeuwige mijn leven weer zal raken.

God, wie bent U eigenlijk?
God, waar bent U eigenlijk?