Dàt is nou eens een interessante vraag die ik aan gelovigen uit allerlei stromingen zou willen vragen. Is die God waar jij in zegt te geloven ook ergens te vinden, ergens te ontmoeten?

Door de menselijke geschiedenis heen hebben mensen werkelijk overal gezocht. Vooral op de plekken waar ze eigenlijk niet bij konden. Ze keken naar de zon, de maan en de sterren. Ze aanbaden bijzondere rotspartijen, een oeroude boom of probeerden de God te bereiken door hallucinerende middelen, trance en rituele dans. Anderen doken in oude geschriften die kwamen uit tijdend die nauwelijks te traceren zijn. 

Menselijke ervaring

De verhalen over ontmoetingen met God zijn vaak, zacht gezegd, nogal twijfelachtig. Mensen hebben een gevoel gehad dat God er was. Of ze kregen een verlichte gedachte en concludeerden dat die niet van henzelf was. Kan hè, ik zeg niet dat het niet waar is. Maar de God is niet zo duidelijk, niet zo eenduidig.

Heeft jouw God gezegd dat je goed bezig bent? Mooi hoor, voor je! Andderen horen dat namelijk niet. En daarbij, als ik een God zou tegenkomen zou ik graag wat meer willen horen, want dit kan ik zelf ook wel bedenken dat ik goed bezig ben. Zou het daarbij niet beter zijn als een vriend dit tegen met zegt, dat ik moet volhouden en niet moet opgeven en dat hij me niet in de steek zou laten? Zoiets. 

God houdt van je

Mooie gedachten die zoet en lief zijn, zou dat dan God zijn? ‘Hij houdt van je’, ‘Hij heeft een plan met je’, ‘Hij zal altijd bij je zijn’ of juist ‘Hij verwacht dit van je, dan komt het goed’…

Het zijn mooie gedachten waar we waarschijnlijk ook niet zonder kunnen, omdat een mens moet weten dat er iemand is die van je houdt, een mens wil weten dat dit prachtige en ellendige leven ook nog ergens zin heeft, en geen mens kan alleen zijn. Maar hoe weet ik nu dat het de God is die je zegt te volgen? 

Met God een koekje eten

Eerlijk gezegd zou ik het liever van een paar mensen om me heen willen weten dat hij of zij van me houdt, dat hij of zij mij graag zou willen floreren en dat er altijd mensen zijn die naast me zullen zijn, ook als het leven niet loopt zoals gewenst. Wat dat betreft, dit filmpje ‘Eating Twinkies With God’ is een mooie omdenker. Een jongen neemt een extra koekje mee omdat hij een afspraakje heeft met God in het park. 

Tuurlijk, het is een ongelofelijk feel-good filmpje, maar de oprechte emotie dat je iets meer hebt aangeraakt dan slechts de ontmoeting met een ander mens, dat vind ik prachtig. God als idee, God als concept, God als begrip, is een beetje lastig voor gewone mensen als ik en jij te vatten. Is dat ook wel de bedoeling? Om God als concept te aanbidden, ons druk te maken om een idee? 

Onze ideeën over God zijn altijd gekunstelde pogingen om het mysterie te kunnen raken. We doen rituele dansen, zingen hartstochtelijk psalmen op hele noten, trekken onze mooiste kleren aan, buigen onze knieën, reciteren oude teksten, roken speciaal gras of kastijden onszelf om maar dichterbij te komen.

Dichterbij, steeds dichterbij

Het christelijke verhaal gaat (in een sneltreinvaart en ongenuanceerd) als volgt:

God wilde dichterbij komen. Dat wilde hij vanaf het begin. Hij kwam als hemelse verschijning bij zijn vrienden zoals Abraham en Mozes. Hij wilde een plek krijgen onder de mensen en kreeg een tent (tabernakel) op een bijzondere plek op de camping van zijn volk. Lange tijd later kreeg de God zelfs een huis in de hoofdstad. Dichterbij, zo ging het steeds. Uiteindelijk wandelt God onder de mensen, als ene Jezus uit Nazareth. Nadat hij ter dood is gebracht, staat hij op uit de dood en verdwijnt naar de hemel. Om zijn Geest, die wordt de Heilige Geest genoemd, in zijn plaats te sturen. En die Geest komt in de mens wonen. Dichterbij kan God niet komen.

Zo gek is de gedachte niet om God te zoeken in de oprechte ontmoeting met de medemens.

Waarom zo complex?

Ondertussen zitten we in een maatschappij die graag alles nu wil hebben. Spiritualiteit is dan een eenpersoonsmaaltijd uit een goedkoop cellofaantje snel uit het schap getrokken bij de AH-to-go.

En als dat niet te vinden is, dan volg je gewoon met duizenden tegelijk de eigentijdse goeroes en coaches in het verlangen aanwijzingen te krijgen voor hoe het leven succesvol of zinvol geleefd moet worden. Er worden programma’s geserveerd met vier stappen naar succes en zeven stappen om je eigen unieke ervaring te vinden. 

Waarom zo complex?

Zullen we eens naar onze medemens kijken in de overtuiging dat we allemaal lijken op onze Schepper? In een ontmoeting met een medemens kan je misschien wel het dichtste bij komen bij het mysterie dat we najagen.

Vraag aan jou als lezer

Ik ben oprecht benieuwd naar jouw ontmoeting met de God waarin jij gelooft. Hoe werkt dat? Of, is dat misschien iets wat je nooit hebt gehad? Wil je dat hieronder delen in de reacties?