Niet voor iedereen is Kerst de meest fantastische tijd van het jaar. En Kerst is een feest van vrede? Waar zie jij de vrede? Het verhaal van Kerst is de wereld op zijn kop. Je moet goed kijken, anders zie je het over het hoofd!

Hoe kan je vrede vinden met jezelf? En heeft dat per se iets met God en geloof te maken? Een paar gedachten hierover. Met de wens dat jij ook vrede vind met jezelf.

De verhalen uit de Bijbel lijken te zijn gereserveerd voor de geschiedenisboeken en folklore. Zeker rond een tijd van kerst lijkt of het grootste deel van ons land christelijk is geworden, al verdwijnt het originele verhaal wel steeds meer uit het kerstrepertoire. Het oude verhaal moet niet alleen opnieuw worden verteld, het moet vooral worden geleefd.

Het blijft een bijzondere relatie… die met de kerk. Diep van binnen houd ik van de kerk en denk ik steeds terug aan gesprekken die ik een paar jaar terug had met een van de monniken in het klooster: geef het nooit op met de kerk. Dat wil ik ook niet. Maar ik voel me niet thuis.

Hoe komt het toch dat veel mensen op zoek gaan naar God als er grote dingen gebeuren in hun leven. Vooral als er dingen misgaan. Als er verdriet, teleurstelling en dood om de hoek komen kijken… Dingen zoals huwelijksproblemen, echtscheiding, dood, ziekte, ongelukken, terrorisme.

"Is 2014 nou een jaar geweest om te onthouden of te vergeten?" Het was de vraag in een gesprek op radio 1. Eerlijk gezegd vind ik het een beetje een bijzondere vraag. Want... waarom zou je iets willen vergeten? Omdat het te pijnlijk was? Omdat er teveel tegenslag was? Omdat het te somber was, te weinig zonneschijn? Wat gedachten op de drempel van het nieuwe jaar.

Wie het weet mag het zeggen. Dus ik zou eigenlijk mijn mond moeten houden als het gaat over het conflict in Israël. Toch wil ik dit kwijt.