Ik kom steeds meer christenen zònder kerk tegen. Wèl christen zijn, zich zeker ook gelovig noemen, maar geen plek meer vinden in een kerk. Wat mis je eigenlijk als je niet ter kerke bent gegaan? Wat wordt de wereld nu mooier van een kerkdienst? En kan het anders? Ik denk het wel...

Ik ben boos. Heel boos. Op mezelf. Op de lafaard in me. Maar ook op anderen. Op christenen. Vooral christen-fundi's. Op Islam haters. Op homo haters. Op grensbescherming. Op ongelijkheid. Misschien selecteer ik later dit hele artikel wel weer en verwijder het. Maar voor nu laat ik het staan, zodat je eens in mijn hoofd kan kijken.

Er zijn van die momenten dat ik scroll door mijn lange lijst met aantekeningen voor een volgende blog, een volgende diepe gedachte, het begin van een mogelijk interessant betoog over God, geloof en het leven. Maar steeds vaker heb ik: ach laat ook maar, ik heb er even geen zin in.

Vandaag is Leonard Cohen overleden. Zijn donkere, rokerige stem zal ik missen. Alhoewel, zijn liedjes zijn nog lang niet dood. Liedjes als "Halleluja" kent iedereen. Hoe verder in zijn leven, hoe dieper zijn stem en de inhoud van de liedjes werd. Hij was niet alleen een goede liedjesschrijver, maar ook een geweldige verhalenverteller. Hier vertelt hij over de onbekende man die hem gitaar leerde spelen.

Heb je je weleens afgevraagd hoeveel antwoorden Jezus nu eigenlijk heeft gegeven op de vragen die mensen hem stelden? Vaak stelde hij namelijk vragen terug. Heel irritant als je het mij vraagt. Alhoewel, hij deed dat misschien niet voor niets. Een blogje waar je je vraagtekens bij mag plaatsen.

Ze kunnen hier in de USA wel mooie verhalen vertellen van helden, risico’s, doorzettingsvermogen, grenzeloos en gedreven. Zoals bij Kennedy Space Center, de plek waar NASA zijn raketten lanceert. Het leert mij hoe we verhalen moeten vertellen. Ook de bijbelse verhalen.