Je kan niet om het verhaal van Goede Vrijdag en Pasen heen. Maar is het nu allemaal wel echt gebeurt? Veel vragen heb ik gesteld en ik kom tot de conclusie dat ik geloof. Lees maar.

Het zou goed zijn om de mystieke wortels van het christelijke geloof weer opnieuw te ontdekken. Minder woorden. Meer verwondering. Minder programma. Minder weten. Meer verhalen. En misschien maar één seconde eeuwigheid.

Als ik niet had getwijfeld aan mijn geloof dan had ik nu helemaal niet meer geloofd. Of ik was als een domme gans achter de gevestigde orde aan blijven hobbelen. Pas op voor mensen die beweren dat twijfel het tegenovergestelde is van geloof.

God werd stil. Hij zei niets meer. En de Bijbel werkte niet meer zoals tevoren. Geen goddelijke influisteringen meer, geen bijzonder aansprekende Bijbelteksten. Het werd donker in de ziel. Maar ik vond er ook vrede.

God vanuit een ingedikt concentraat? Daar moeten we het maar eens over hebben. Er kan namelijk geen surrogaat sapje, gemaakt van een aangelengd concentraat, op tegen een glas vers geperste sinaasappelsap. Zo is het ook met God. Maar al te vaak is hij vastgelegd in boeken en systemen, vers aangelengd met wat water en 'geest'. Dan krijg je, net als die gore sapjes, een jakkes-smaak bij je godservaring.

Hoe genadeloos is onze wereld geworden nu de genadige God al best een poosje dood en begraven is? De filmwereld is met een inhaalslag bezig nu allerlei schandalen boven tafel komen met o.a. #MeToo. Maar missen we God niet een klein beetje?